Uitdagingen

Een dag vol uitdagingen!

(*)

Op een doodgewone maandag begon de schooldag met een moeilijke, spannende en uitdagende opdracht.
Meester Tim vertelde enthousiast: "Iedereen kan iets. Van proberen kan je ontzettend veel leren. Vandaag gaan we onze talenten eens extra laten zien!"
De klas was meteen nieuwsgierig. "Wat moeten we doen?", vroeg Sofie, een leergierig meisje dat altijd klaarstond voor nieuwe uitdagingen.

Meester Tim legde uit: "Iedereen gaat een eigen project kiezen en zelfstandig of in groepjes eraan werken. Denk aan iets creatiefs zoals een schilderij maken, of iets sportiefs zoals een korte dansvoorstelling. Het belangrijkste is dat jullie doorzetten en kritisch naar je werk kijken. Wees niet tevreden met een eerste idee. Hoe meer ideeën je verzamelt, hoe meer kansen je krijgt. Elke gedachte is beter dan niets te bedenken. Al doende leert men! Op het einde van deze schooldag worden dan de creaties gepresenteerd door jou of jouw groep. Voor ik het vergeet, geef ik graag nog een raadseltje mee… Verwacht het onverwachte." Over dat laatste wou meester niets meer vertellen. Het enige wat hij wel nog zei: “We gaan de koe bij de hoorns vatten.”

De leerlingen structureerden eerst hun ideeën in een schema, een woordspin. In de verschillende groepjes zocht men antwoorden op vragen als: hoe? wat? waar? waarom? bedoeling? nuttig?
"Ik wil samenwerken aan een robot", zei Daan, die altijd keitrots was op zijn technische vaardigheden. Hij kreeg meteen complimenten van Isa, die zorgzaam was en graag anderen hielp. Samen bedachten ze een plan en gingen aan de slag.

In een ander hoekje van de klas werkte Sara aan het schrijven van een gedicht. Ze had een talent voor woorden. Maar na een tijdje begon ze een deel van haar concentratie te verliezen. "Dit is moeilijk", zuchtte ze. Meester Tim gaf haar een tip: "Met enig doorzettingsvermogen kom je er. Eerst moet iets moeilijk zijn, om daarna makkelijker te worden. Weet dat de aanhouder wint!"

In de ganse klas was er een drukte van jewelste. Geen storend lawaai, maar een gedrevenheid van de leerlingen om het beste van zichzelf te geven. Je kon duidelijk zien aan meester Tim dat hij fier als een gieter was op zijn klas.

(**)

De lastige puzzelopdracht

Halverwege de ochtend kondigde meester Tim een extra uitdaging aan. Hij zette een grote puzzel met 500 stukjes neer op een tafel. "Dit is een opdracht voor iedereen", zei hij. "Samenwerken en concentratie zijn hier heel belangrijk. Het doel is om ook deze puzzel tegen het einde van de schooldag af te maken. Met andere woorden… Je werkt dus vanaf nu aan twee taken tegelijkertijd: jouw persoonlijke taak of groepsopdracht en onze klasopdracht."

De klas begon enthousiast, maar al snel merkten ze dat het niet zo eenvoudig was. Sommige stukjes leken niet te passen, en er ontstond wat frustratie.
"Waarom werkt dit niet?" mopperde Milan, die normaal heel rustig was maar nu langzaamaan zijn geduld verloor.

Gelukkig was zorgzame Isa er en moedigde ze iedereen aan: "Laten we niet opgeven! We moeten gewoon beter analyseren waar de stukjes horen."
Sofie had ondertussen een goed idee: "Als we de rand eerst maken, wordt het makkelijker om het midden in te vullen." Zo gezegd, zo gedaan. Sofie en enkele klasgenootjes begonnen de randstukjes te sorteren, en gaandeweg begon de puzzel vorm te krijgen.

De schooldag vorderde. Hoog tijd om te beginnen aan het voorstellen van de verschillende projecten.
De robot van Daans groepje werkte perfect, het gedicht van Sara ontroerde de klas, een groot schilderij – geïnspireerd op René Magritte – werd bewonderend bekeken en de voorstelling van de dansgroep kreeg veel applaus.
"Jullie hebben allemaal loon naar werk gekregen", zei meester Tim trots. "Wat je ook in de toekomst wilt doen, vaardigheden als samenwerken en doorzetten helpen je altijd verder!"

(***)

Maar… de puzzel was nog niet af! Met nog tien minuten te gaan waren ze bijna klaar, maar er ontbrak nog één stukje. Je voelde de spanning stijgen. Er was enige ongerustheid te merken in de klas. “Waar is dat puzzelstukje?”, hoorde je de kinderen denken.
"Het moet hier ergens zijn", zei Daan kritisch terwijl hij rondkeek. Uiteindelijk vond Sara het stukje onder een stapel papier. "Hier is het!", riep ze blij. Eind goed, al goed.

Toen het laatste stukje op zijn plaats viel, barstte de klas in gejuich uit. Ze waren moe, maar ook keitrots op hun prestatie. "Loon naar werk", zei meester Tim glimlachend. "Dit bewijst dat jullie met samenwerken en doorzettingsvermogen alles kunnen bereiken. Ik ben zo trots als een pauw op jullie. Als je alleen werkt, werk je misschien sneller. Als je samen werkt, geraak je verder. Dat hebben jullie vandaag bewezen."

Daar klonk het belsignaal. De leerlingen gingen naar huis, blij en voldaan. Vandaag hadden ze geleerd dat elke uitdaging een kans is om te groeien.