30 april

Woord van welkom

Beste medeparochianen,

Een goede morgen en van harte welkom bij deze liturgieviering. Natuurlijk ook een woord van welkom aan de mensen die via livestream met ons verbonden zijn of deze viering later terugkijken.

Het is vandaag de vierde zondag na Pasen, een zondag waarop een aantal zaken aan de orde komen.

Liturgisch gezien is het de zondag van de Goede Herder en tevens roepingenzondag. Hier kom ik zo meteen op terug.

Maar verder vieren we hier vandaag samen met u feest: Godfried Jansen, de dirigent van de LWM, doet dit al meer dan 25 jaar en we vonden dat het dus wel eens tijd werd voor een feestje. U bent, na afloop van deze viering dan ook van harte uitgenodigd om dit feestje met Godfried en de Liturgische Werkgroep mee te vieren in de oude sacristie.

Natuurlijk is het feest vandaag, maar er is ook een klein zwart randje aan onze feestvreugde. Op eerste Paasdag, drie weken geleden overleed Huub Oosterhuis, de theoloog-dichter die zijn stempel zeer heeft gedrukt op vorm en inhoud van de liturgie in de Martelaren. Je kan, misschien ietwat overdreven zeggen dat de LWM zonder Huub Oosterhuis nooit opgericht zou zijn.

Als eerbewijs voor Huub wil ik nu deze kaars te zijner gedachtenis ontsteken.

Het is vandaag de Zondag van de Goede Herder, tevens roepingenzondag. In de overweging wil ik u graag meegeven dat wij ook zelf herder moeten zijn. Herder naar elkaar binnen onze gemeenschap, maar ook herder als de parochies binnen Clara en Franciscus dichter naar elkaar toe groeien, wat inhoudt dat we dan ook op alle vlakken veel nauwer zullen moeten samenwerken. En herder zijn is niet altijd makkelijk, je moet er dingen die je dierbaar zijn vaak voor opgeven.

Ik wens ons allen een goede viering toe, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige geest.

Overweging (Hand. 2,14a.36-41 – Psalm 23 – Joh. 10,1-10)  

Zowel de zondagslezing als psalm 23 schetsen een idyllisch beeld van een herder met zijn kudde. Er spreekt geborgenheid uit en veiligheid. De schapen hoeven niet te vrezen. Hun herder zorgt voor hen en bewaakt hen. Christus noemt zich zelfs de “deur” voor de schapen.
Het thema van het idyllische beeld van een herder en schapen in een Arcadisch landschap komt ook voor in de klassieke Griekse poëzie. Hesiodus beschreef in De werken en dagen een gouden oertijd waarin de mens in eenvoud en in harmonie met de natuur leefde. De Griekse landstreek Arcadië kreeg in de literatuur de reputatie van zo’n idyllisch geluksland, waar herders in de eenvoud van ideale landelijke omstandigheden een natuurlijk, niet door de beschaving bedorven leven zouden leiden.

Het is dus niet zo vreemd dat Jezus dit thema gebruikt in één van zijn parabels, zoals we zien in de lezing van deze zondag. Maar in de evangeliën gaat het altijd om iets meer. Natuurlijk is Christus de herder, op wie wij kunnen vertrouwen en die ons beschermt. Maar onder de oppervlakte ligt ook een uitnodiging, een uitdaging zelfs, verscholen. Het is fijn om schaap te mogen zijn in een beschermde omgeving, maar je kunt ook zelf herder zijn. Je kunt zelf die veiligheid en warmte uitstralen naar anderen toe. En het is van levensbelang dat je dat doet in deze tijd. Juist in deze tijd. Juist hier in de Martelaren en in ons samenwerkingsverband, straks wellicht in onze parochie, Clara en Franciscus….

We besteden vandaag aandacht aan het 25 jarig jubileum van Godfried Jansen, dirigent en organist van de LWM. Godfried is één van de vrijwilligers in onze gemeenschap. Hij is niet alleen dirigent van onze LWM, hij regelt ook de concerten in onze kerk, die ons gebouw weer een extra uitstraling naar onze wijk toe  geven. En als een ander koor van de Martelaren in de problemen zit, is hij altijd bereid om mee te denken, mee te helpen. Godfried is een echte vrijwilliger, een herder in onze gemeenschap.

Maar hij niet alleen. Kijk bijvoorbeeld naar de LWM, het koor dat de viering van vandaag mede voorbereid heeft; een koor dat al meer dan vijftig jaar bestaat en ook al die tijd staat voor Nederlandstalige liturgie.  Het zijn allemaal vrijwilligers, allemaal herders.

Maar niet alleen koorzangers en liturgie-voorbereiders zijn de leden van de LWM.

De meeste leden van het koor zijn ook actief in één of meer andere vrijwilligerstaken. Eigenlijk valt en binnen de Martelaren bijna geen vrijwilligerstaak te bedenken, waarbij niet één of meer leden van de LWM betrokken zijn. Allemaal herders dus.

Dit nu geldt uiteraard niet alleen de LWM. Er zijn natuurlijk ook buiten de LWM veel meer vrijwilligers binnen onze Martelaren die hun vrijwilligerswerk heel serieus nemen en proberen een herder binnen onze parochie te zijn.

Zo proberen we met elkaar herder binnen onze gemeenschap te zijn.

Op dit moment is binnen het samenwerkingsverband het proces om te kiezen voor een centrumkerk nog niet afgerond. Mocht het zo zijn dat onze Martelaren de centrumkerk gaat worden voor de nieuwe parochie Clara en Franciscus, dan zal er veel gaan veranderen. Het is nog niet de tijd en ook niet aan mij om daarop vooruit te lopen, maar in ieder geval is het wel zo, dat veel parochianen van de andere locaties van onze kerk gebruik zullen komen maken. In het klein zal dat ook al gelden voor de nauwere samenwerking die wij als Martelaren met de ABG nastreven.

Deze ontwikkeling zal van ons allen een grote aanpassing vergen, er zal van ons allen gevraagd worden herders te zijn voor al die nieuwkomers. En dan is het niet genoeg dat wij ze hartelijk welkom heten. Dan is het noodzakelijk dat we met zijn allen, dus zowel wij als Martelarenparochianen én de nieuwkomers, serieus bezig gaan met een proces van integratie. Nieuwe koren? Vrijwilligers die iets op een andere manier doen dan wij? Parochianen die het vieren van liturgie op een andere manier doen dan wij?

Dan kunnen we pas echt laten zien dat we herders zijn. Vertrouwen geven. Inleveren van onszelf en er zijn voor de nieuwkomers. Maar vooral bedenken dat de nieuwkomers geen schapen zijn, maar dat ook zij herders willen en kunnen zijn.

Dit alles zal vast een enorme spanning met zich meebrengen. Maar het is voor ons als Martelaren gemeenschap ook een uitdaging. En in uitdagingen is onze parochie altijd goed geweest! Omdat ons kerkblad Hofnieuws dit jaar 50 jaar bestaat heb ik een poosje geleden de eerste tien jaargangen eens doorgenomen. Dat waren de jaren 70 van de vorige eeuw. De tijd van Piet de Reus, de tijd van Jan Zwart. Wat waren er toen een uitdagingen! En we konden het aan en deden het.

Nu, anno 2023, nu we allemaal een stuk ouder zijn, volgt misschien weer zo’n uitdaging. Maar we kunnen het. We hebben het al eens bewezen.

Laten we met zijn allen herder zijn in de zin van het Bijbelverhaal van vandaag, als we uitgedaagd worden nauw samen te werken met de ABG-Gemeenschap of binnen Clara en Franciscus.

Maar vandaag mogen we allemaal een beetje schaap zijn en zo meteen, na de viering, gezellig het jubileumfeest van Godfried mee vieren.

Amen