12 maart

HER-BRONNEN BU HET LEVENDE WATER

Inleiding aan begin van de viering

Beste mensen,

Vandaag gaan we de derde zondag van Veertigentijd in op weg naar Pasen. De eerste vier zondagen zijn gewijd aan het thema Verlossing. Drie vragen komen steeds terug: Waarvan willen wij worden verlost? Wat draagt God bij aan onze verlossing? Hoe kunnen we zelf hier handen en voeten aan geven? Vandaag zal ik in de preek vooral ingaan op de tweede vraag: Welke rol speelt God, speelt Jezus, bij de onze verlossing? Die rol kun je vergelijken met water. Zonder water is er voor mens, dier en plant geen leven mogelijk. De lezingen van deze zondag kiezen daarom het beeld van het water. Door het water heeft God zijn volk Israël bevrijd uit de slavernij via de Rode Zee, hun dorst gelest in de woestijn, door het water zijn wij gedoopt, opnieuw geboren uit water en geest, en een nieuw mens geworden met Jezus Christus.

Overweging

Beste mensen,

Het is geen toeval dat deze week een oproep is gestart in heel Nederland voor de verkiezing van de leden van het algemeen bestuur van het waterschap op woensdag 15 maart. Ik hoop dat iedereen gaat stemmen voor een goed toekomstig watermanagement in Nederland. Vorig jaar stond op het nieuws uit het waternetwerk: “meer dan 100 gemeenten in Frankrijk zonder drinkwater. Op het nieuws.nl staat geschreven: “door de klimaatverandering loopt Amsterdam risico op drinkwatertekort binnen 5 tot 10 jaar”. Het is goed om na te denken hoe belangrijk het water is in het leven van de mens. ledereen in Nederland is deze week bezig met de verkiezingen voor de waterschappen, zo geeft Jezus zichzelf ons te kennen als het levend water. Het beeld van het water kan ons deze zondag helpen om ons leven te her-bronnen bij God. Hij is het bronwater dat het leven geeft aan de wereld.

In ons leven ervaren wij soms iets van een woestijn. Denk aan dingen zoals klimaatverandering, economie en politieke crisis en geloof crisis, tekort aan drinkwater. Dit zijn vormen van leegte en droogte in ons leven. Dan wordt ieder van ons opgeroepen om terug te keren naar de bron waaruit we leven. Wat is de bron van ons bestaan? Wat zoekt de mens eigenlijk in het leven? Geluk? Gezondheid? Vrede? Rust? Liefde en harmonie? “Wat verlangt gij?”, vraagt Jezus aan de jonge man die op zoek is naar het ware geluk. God roept ieder mens terug vanuit zijn diepste verlangen als we uitgeput zijn, opzoek zijn naar wat we niet kunnen bereiken op onze eigen kracht. Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven (Matt, 11,28)

In de eerste lezing van vandaag horen we hoe de Israëlieten verlangen naar de het beloofde land. Hoe God hen heeft bevrijdt uit de slavernij en begeleidt door de woestijn. Maar wat gebeurt daar? Ze hebben gebrek aan geloof. In de woestijn hadden ze dorst en honger. Zij verlangen terug naar de ellende in Egypte waar te eten en te drinken is. Als er geen water is dan mopperen ze tegen Mozes. Hier zien wij duidelijk het gebrek aan geloof. Zij vragen zich af of de Heer bij ons is of niet? God heeft zich bekend gemaakt met de naam “ik zal er zijn voor jou”. Toen het volk wilde drinken, zei God tegen Mozes, sla met je stok op de rots, het water stroomt. God geeft van zichzelf een teken in het water. Maar blijkbaar zijn ze dat alweer vergeten.

Water is zo belangrijk om te leven, maar water is ook levensgevaarlijk. Net als onze vrijheid. God heeft de mensen de mogelijkheid van vrijheid gegeven om goede keuzes te maken om te leven. Maar wij verdrinken zelf in de vrijheid. Wij kiezen voor onze eigen God, we aanbidden onze eigen afgoden, onze eigen moderne slavernij zoals verslaving, consumptiegedrag, overvloedig verkopen van de producten, mensenhandel, egoïsme. Hoe kan mens verlost worden van deze moderne slavernij?

Een rode raad die de eerste lezing met het evangelie verbindt, is dorst. In het evangelie hoorden wij ook over dorst, Jezus zit bij de bron en vraagt de Samaritaanse vrouw om water. De vrouw heeft ook dorst. Jezus leidt haar naar de bron van het leven. H heeft ooit gezegd, Zalig zij die honger en dorst hebben naar gerechtigheid, honger en dorst naar liefde en vrede, honger en dorst naar een gelukkig leven, honger en dorst naar het eeuwig geluk en naar Gods aanwezigheid. Naar Gods nabijheid. Psalm 42 zegt Als een hert dat verlangt naar water20 verlangt mijn ziel naar U, U alleen kan mijn hart vervullen, mijn aanbidding is voor U.

De ontmoeting tussen Jezus en de Samaritaanse vrouw laat ons zien de oproep om te zoeken naar de bron van levend water die echt duurzaam kan zijn. Tegen deze vrouw zegt Jezus dat Hijzelf die bron is. Jezus zegt: je kunt veel water putten uit de traditionele bron, maar dat water moet je altijd ergens halen. Dat water raakt in 5 tot 10 jaar op zoals drinkwater in Amsterdam. Levend water is een bron in jou. Dat is God die bij jou is. Voordat de vrouw God herkent moet ze hard werken om het water te putten. Zo zoekt ze elke dag buiten de stad bij de bron van Jakob. Maar na de ontmoeting met Jezus is zij ander persoon geworden. De vrouw is bevrijd van al haar zonden en is zelf een bron van stromend water geworden. Zij gaat vertellen aan de Samaritanen/ongelovigen wat Jezus over haar gezegd heeft. Hij weet alles wat ik gedaan heb. Ze laat wat ze meemaakte, doorstromen naar anderen.

Beste mensen, kijkend naar deze vrouw mogen wij op zoek gaan naar het levend water, naar de bron van ons leven. In het begin is het Jezus die dorst heeft en te drinken vraagt, maar uiteindelijk openbaart Hij aan de vrouw haar diepste dorst en geeft Hij zichzelf te kennen als “Levend water’, dat betekent het ware leven dat God schenkt. Niet voor niets noemt Jezus zich als het Levend water. Want God is mens geworden in Jezus Christus, Hij is het levende water. Het water dat we nodig hebben. Het water dat ook wel eens bedreigend kan zijn. Hij vernietigt het kwade, Hij doorbreekt de verdeeldheid tussen de mensen, rassen en culturen. Hij openbaart zich als Messias. Hij is dus niet alleen de Messias van het Joodse volk, Hij is ook de redder van de wereld.

In deze Veertigdagentijd mogen we er de tijd voor nemen om ons leven te herbronnen. We mogen ons afvragen waar haal ik mijn levenslust en energie vandaag? Kom ik uit bij mijn diepste bron daar waar God mij aanspreekt? Besteed ik voldoende zorg aan mijn bron? Ben ik er steeds weer naar op zoek? Laten we in deze viering de Heer ontmoeten aan de bron, zoals de Samaritaanse. Laten we Hem zoeken en aanbidden in geest en waarheid. Dat wil zeggen als je God ruimte geeft in je hart, herken je Hem, Hij weet wie jij bent. Hij kent jouw verleden en je toekomst. Hij ontvangt jou zoals je bent met goede en minder goede kanten in jezelf. Met Hem ontspringt de bron van Levend water in jou. Je wordt zelf de stromen van het bronwater voor anderen en voor de wereld. Dan is Pasen het feest van je overvloedig zegeningen. Je wordt een nieuw mens, je wordt de stromen van zegen voor de komende generatie na ons. Tot slot, ik sluit mijn overweging af met een liedtekst: Het gaat niet om de gevaarlijke waterstroming in 1953 in Zeeland, maar om de ontelbare zegeningen die komen van boven, van de hemel, zoals ook de stromen van het regenwater.

“Er komen stromen van zegen, dat heeft Gods woord ons beloofd,

Stromen, verkwikkend als regen, vloeien tot elk die gelooft.

Stromen van zegen, komen als plasregens neer,

nu vallen drupp’len reeds neder, zend ons die stromen o Heer.”

Ik wens u allen een gezegende veertigdagen toe. Amen