aardbei 'Secretaire Rodigas'

Secrétaire Em. Rodigas of Secrétaire Rodigas was een aardbeivariëteit van voor 1879 dat door de Gentenaar Théodore Mulié in de handel is gebracht. Andere rassen van deze teler waren onder andere 'Victor Hage', 'Phénomène', 'Prof. Edw. Pynaert', enz. (Bulletins d'arboriculture, de culture potagère et de floriculture, Gent, 1879) Althans zo wordt het soms vermeld, want vermoedelijk heeft Th.Mulié nooit een aardbei ontwikkeld, hij gaf wel de benamingen en bracht ze op de markt. De eigenlijke zaaier was Ch. Delahousse, een Franse tuinbouwer. Of Th. Mulié de Belgische nationaliteit is niet geheel zeker, hij heeft wel in Gent gestudeerd, zijn kwekerij bevond zich op 2-3 km van de Belgische-Franse grens in Neuville-en-Ferrain. (bron: Guy Dirix)Emile Rodigas werd geboren in Sint-Truiden op 2 april 1831 en overleed in Gent op 14 november 1902. Hij was professor en werd later directeur van de staatstuinbouwschool te Gent-Brugge (Gent). Hij was secretaris-generaal van de 'Cercle d'arboriculture de Belgique'. (Revue de l'Horticulture Belge, Gent, 1902)

Dit aardbeiras geeft zeer grote, variabele vruchten met een vast vruchtvlees. Ze zijn veelal eerst afgeplat, hanekamvormig en worden later ronder. De kleur is bleek roodachtig met een lichtere top. De zaden zitten uitstekend op de vrucht en zijn in kleinere aantalleen aanwezig. Het vruchtvlees is rozewit, zeer vast en zoet, sappig en geparfumeerd. De planten zijn van gemiddelde grootte en robuust. De bladeren zijn donkergroen, glanzend en blinkend. De planten zijn zeer vruchtbaar en blijven lang productief. Niet meer beschikbaar! Zeer geschikt voor de intensieve teelt en de geforceerde teelt, zeker in het 2de seizoen. (Bulletins d'arboriculture, de culture potagère et de floriculture, Gent, 1879) Tot 1911 duikt de variëteit hier en daar op, daarna verdwijnt ze uit de catalogi. (bron: Guy Dirix) (litho: Secrétaire Em. Rodigas - Bulletins d'arboriculture, de culture potagère et de floriculture, Gent, 1879; cliché rechts: Sécretaire Em. Rodigas - Goeschke - 1888)