Nie będziecie czynić obok Mnie bożków ze srebra ani bożków ze złota nie będziecie sobie czynić. (Wj 20, 23)

Niniejszy werset dotyczy zakazu oddawania czci bożkom. W naszych czasach bałwochwalstwo ma się bardzo dobrze: telewizja jest najpopularniejszym bożkiem, któremu cała ludzkość oddaje cześć przez wiele godzin codziennie, poddając się pod jej niszczący wpływ (odsyłam do komentarza przekazanego przez Niepokalaną Maryję księdzu Gobbiemu, link). Szerszą listę bóstw czczonych w naszych czasach znajdziemy w odcinku poświęconym anty-dekalogowi masonerii (link). Odsyłam do naszego komentarza przykazania numer 27 (link).

Następne przykazanie odnosi się do sposobu oddawania kultu przez służbę wokół ołtarza:

Uczynisz Mi ołtarz z ziemi i będziesz składał na nim twoje całopalenia, twoje ofiary biesiadne ze swojego drobnego i większego bydła na każdym miejscu, gdzie każę ci wspominać moje imię. Przyjdę do ciebie i będę ci błogosławił. A jeśli uczynisz Mi ołtarz z kamieni, to nie buduj go z kamieni ciosowych, bo zbezcześcisz go, gdy przyłożysz do niego swoje dłuto. (Wj 20, 24-25)

Ołtarz może być wyprodukowany z ziemi lub z kamieni. Budować to po hebrajsku “aSSaH, ma znaczenie „produkcji seryjnej”. Spotykamy to słowo na przykład w opowiadaniu o stworzeniu świata, gdzie drzewa „produkują” owoce i gdzie Bóg „produkuje” zwierzęta. W Księdze Wyjścia faraon prosi Hebrajczyków o „produkowanie” cegieł. W tym przypadku Bóg prosi o „produkowanie” ołtarzy bądź z ziemi bądź z kamienia – będzie to czynność wielokrotnie powtarzana w różnych miejscach.

Jak interpretować wzmiankę o „ołtarzu z ziemi”? Dla wyjaśnienia posłużymy się naszą znajomością kultury egipskiej, odsyłam do naszej playlisty sprzed dwóch lat, link. Tam zapoznaliśmy się z heretyckim faraonem Echnatonem, który wybudował nową stolicę Amarna zawierającą 365 ołtarzy zbudowanych z cegieł z niepalonej gliny. Być może Mojżesz, mówiąc o ziemi, ma na myśli takie właśnie ołtarze.

Takie ołtarze można budować w miejscach, gdzie dostępna jest glina. Tam, gdzie nie będzie gliny, trzeba będzie „produkować” ołtarze z kamienia, ale nie z byle jakich: z nieciosanego kamienia. Żeby zrozumieć religijne znaczenie nieciosanego kamienia, musimy znów odnieść się do kultury egipskiej, szczególnie pomocna okazują się prace profesora Josepha Davidovitsa, którą rozpowszechniliśmy na tym kanale. Dwa lata temu wielu z was musiało zastanowić się, dlaczego tyle uwagi poświęciliśmy kulturze egipskiej na kanale o tematyce biblijnej. Teraz przekonamy się, że taka wiedza wstawia tekst biblijny w zupełnie nowym świetle. Dlatego zachęcam do ponownego odsłuchania playlisty, link.

Przypominam, że w Egipcie kamień jest symbolem wieczności i bóstwa, w szczególności nieciosany kamień ma charakter sakralny, święty. Szczegóły na temat budowy ołtarza będą opisane w rozdziale dwudziestym siódmym, wrócimy jeszcze do tego tematu.

Następne przykazanie nadal dotyczy służby przy ołtarzu:

Nie będziesz wstępował po stopniach do mojego ołtarza, żeby się nie odkryła nagość twoja. (Wj 20, 26)

Niniejszy werset został wyrażony po wyjściu z Egiptu, a więc prawdopodobnie miało na celu odróżnienie kultu oddawanego przez Izraelitów prawdziwemu Bogu od kultu egipskiego. W Egipcie panował kult ciała: egipscy kapłani bardzo pielęgnowali własny wygląd i prawdopodobnie go eksponowali. Rzeczywiście takie jest uzasadnienie tego przykazania: chodzi o to, żeby nie odkrywać nagości kapłana podczas sprawowania funkcji kultycznych: aby kapłani nie odsłaniali intymnych części ciała.

W naszych pogańskich czasach kult ciała wrócił do łask, wróciła też bezwstydna nagość. Nawet osoby wierzące nie mają już oporów przed wejściem do kościołów w ubraniach plażowych. Wrócimy też później do tego tematu.