Najważniejsze wydarzenia z życia Jakuba już zostały omówione, teraz jego historia powoli wygasa. Po przejściu próby oczyszczenia, Jakub stał się nowym człowiekiem i otrzymał nowe imię – Izrael. Teraz może przechadzać się po ziemi obiecanej jako prawowity dziedzic Abrahamowego błogosławieństwa.

Wędrówka Jakuba-Izraela zaczyna się od pielgrzymki do Betel – tam gdzie poprosił Boga Abrahama o opiekę, co się rzeczywiście ziściło, nawet jeśli to było mniej lub bardziej bolesne dla niego. Jakub wraca więc w to miejsce, aby Bogu podziękować i uroczyście uznać Boga Abrahama jako swojego Boga.

Przed dotarciem do tego świętego miejsca należało się oczyścić. Dlatego patriarcha wzywa członków swego rodu, aby się poddali rytualnej kąpieli i przywdziali świąteczne szaty, a zwłaszcza pozbyli się amuletów i bożków zabranych z domu Labana (odsyłam do rozdziału 31, link), co ma wyrażać zewnętrznie ich wewnętrzną chęć przemiany, nawet jeśli okaże się to trudne i stopniowe w historii ludu wybranego.

Po pogrzebaniu owych śladów wierzeń pogańskich, skierowali się w stronę Betel, gdzie Jakub wznosi ołtarz i poświęca go Bogu. Bóg ukazuje się Jakubowi podczas widzenia, błogosławi go, potwierdza zmianę jego imienia z Jakuba na Izraela (co uwiarygadnia interpretację chrześcijańską, że Jakub walczył nie z byle jakim aniołem, tylko z samym Bogiem – odsyłam do rozdziału 32, link). Bóg uroczyście ponawia obietnicę licznego potomstwa i oddania mu w posiadanie ziemi.

Rachela, ukochana żona Jakuba, po bolesnym i dramatycznym porodzie wydaje na świat syna. Patrząc na owoc swojej miłości, przeczuwa zbliżającą się śmierć, dlatego nazywa go Ben-Oni, tzn. „syn mojej miłości”. Imię to łączy w sobie życie i śmierć, radość i ból. Jednakże Jakub, chcąc utrwalić pamięć o swej najbardziej ukochanej kobiecie, nadaje chłopcu inne imię: Beniamin, czyli „syn prawicy”. Prawy bok był uznawany za symbol honoru, szczęścia i pomyślności.

Rachela umiera i zostaje pochowana niedaleko Betlejem. Jak zinterpretować tak wczesną śmierć? Otóż interpretacja jest taka, że na Ziemi Obiecanej obowiązuje prawo Tory, nawet jeśli zostanie ono spisane dopiero za czasów Mojżesza. Ale patriarchowie już żyli duchem Tory, a Tora zabrania poligamii. Dlatego Jakub nie mógł zatrzymać dwóch żon. Jedna z nich musiała ustąpić, a to musiało być Rachela, bo była drugą żoną (odsyłam do rozdziału 29, link). Lea, pierwsza żona, zostanie pochowane a Makbela, czyli w grobowcu patriarchalnym.

Życie toczy się dalej, mimo że nie jest wolne od goryczy. Uwidacznia się to w geście Rubena, który łączy się z Bilhą, jedną z drugorzędnych żon swojego ojca, łamiąc w ten sposób prawo i wyrażając ojcu brak szacunku.

Rodzina Jakuba dociera w swojej podróży do Mamre, gdzie spotyka starego już Izaaka. Ten może na nowo błogosławić syna i umrzeć w pokoju, dopełniwszy swoich lat.

Kończy się saga Jakuba, nawet jeśli sam Jakub nie umiera. Fabuła będzie się teraz skupiać na jego synu Józefie. Będzie to pasjonująca epopeja, która doprowadzi nas do wielkiej cywilizacji Egipskiej.

© Wydawnictwo Jedność, Biblia dla każdego