Powiedział znowu JHWH do Mojżesza: «Przemów do Izraelitów i weź od nich po lasce, po lasce od każdego pokolenia, od wszystkich książąt pokoleń - razem lasek dwanaście. Wypisz imię każdego na jego lasce, a na lasce lewitów wypisz imię Aarona. Ma wypaść po jednej lasce na wodza poszczególnych pokoleń. Połóż je w Namiocie Spotkania przed Arką Świadectwa, gdzie się z tobą spotykam. Laska męża, którego obrałem, zakwitnie, i uciszę szemranie Izraelitów, które się podniosło przeciwko wam». I oznajmił to Mojżesz Izraelitom. Dali mu więc wszyscy ich książęta po lasce, tak że wypadła jedna laska na księcia z każdego pokolenia, razem więc dwanaście lasek. Pośród nich była również laska Aarona. Mojżesz położył laski przed JHWH w Namiocie Spotkania. Gdy następnego poranka Mojżesz wszedł do Namiotu Spotkania, zobaczył, że zakwitła laska Aarona z pokolenia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała dojrzałe migdały. Następnie Mojżesz wyniósł wszystkie laski od JHWH do wszystkich Izraelitów; zobaczyli, i każdy odebrał swoją laskę. A JHWH rzekł do Mojżesza: «Połóż laskę Aarona z powrotem przed Arką Świadectwa, by się przechowała jako znak przeciw zbuntowanym. Zakończ w ten sposób ich szemranie przede Mną, aby nie poginęli». I uczynił tak Mojżesz, postępując według nakazu JHWH. (Lb 17, 16-26)

Poprzedni odcinek był długi i bardzo ważny, ponieważ ujawnił nieodzowną rolę kapłaństwa hierarchicznego w Bożym planie odkupienia i uświęcenia. Te traumatyczne wydarzenia potwierdziły też praworządność linii kapłańskiej pochodzącej od Aarona. Bóg nie udzielił odpowiedzi na pytanie o przyczyny wyboru Aarona. Taka decyzja leży w gestii odwiecznej mądrości Bożej, niedostępnej dla ludzkiego rozumu. Każdy Boży wybór zostawia ludzi “niewybranych” z uczuciem zazdrości i ciągłą pokusą kwestionowania rządów człowieka wybranego przez Boga. W poprzednim odcinku wydarzenia w sposób spektakularny potwierdziły autentyczność linii kapłańskiej pochodzącej od Aarona, aby jednak w przyszłości ludzie nie stawiali na nowo tego wyboru pod znakiem zapytania, Bóg z własnej inicjatywy postanawia pozostawić znak materialny, który przez wieki będzie świadectwem tego faktu.

Krótki tekst, który usłyszeliśmy na temat kwitnienia i owocowania laski Aarona jest prosty i przejrzysty w swojej symbolice i wymowie, ale zauważmy jedną nieprawidłowość, która wprowadza pewną nowość w rozwoju organizacji dwunastu pokoleń Izraelskich. Nieprawidłowość polega na tym, że Aaron należy do pokolenia Lewiego na równi na przykład z Gerszonem, Kehatem i Merarim (por. Rdz 46, 12). Prawidłowo powinien więc wypisać na swojej lasce imię Lewiego. Zamiast tego Bóg karze wypisać na lasce Lewitów imię Aarona, dając do zrozumienia, że wszyscy Lewici (wszystkie osoby konsekrowane) są hierarchicznie podporządkowane kapłanom, czyli potomkom Aarona.

Korach (czarny bohater poprzedniego odcinka) sam był Lewitą, ale występując przeciwko autorytetowi Aarona piłował gałąź na której siedział. Zagrażał istnieniu i powołaniu wszystkich potomków Lewiego. To jego bunt zachęcił Datana i Abirama do kwestionowania roli wszystkich Lewitów. Kwitnąca laska Aarona potwierdza autorytet Aarona nad wszystkimi rodzinami lewickimi, dla ukrócenia wszelkich możliwych dyskusji.

W wersecie 23 dowiadujemy się, że laska Aarona była z drzewa migdałowego. Jest to szczegół o wymownej symbolice, ponieważ migdałowiec jest drzewem najwcześniej kwitnącym ze wszystkich rodzajów drzew! Tym sposobem Bóg daje do zrozumienia, że wszystkie pozostałe laski również są powołane do kwitnienia, ale dopiero po Arcykapłanie. Aaron jest pierwszy w wyborze, ale to pierwszeństwo nie wyklucza pozostałych linii rodzinnych. Boży wybór nie jest przywilejem, skutkuje raczej większym wymogiem w stosunku do potomków Aarona, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że są oni promowani jako ZNAK dla całego ludu, jak to podkreśla werset 25.

Dla upamiętnienia tego faktu, na ołtarzu świątynnym spoczywają odtąd dwa znaki: roztopione 250 kadzielnic samozwańczych kapłanów służą jako pokrywę ołtarza (Lb 17, 3) dla przypomnienia o Bożej sprawiedliwości, kwitnąca laska Aarona jest znakiem przypominającym o Bożym miłosierdziu spływającym za pośrednictwem sakramentów udzielanych przez prawowitych kapłanów. Laska Aarona pokrywa znak buntu Izraelitów i gładzi winę - w wersecie 25 użyty jest czasownik KaLaH, czyli laska Aarona dosłownie gładzi szemranie i ratuje wspólnotę od sprawiedliwej kary. Kapłaństwo hierarchiczne jest więc środkiem wybranym przez Boga dla okazania miłosierdzia dzięki ofiarnej modlitwie kapłanów, o czym ma świadczyć przez wszystkie pokolenia te dwa znaki pozostawione przed Arką Przymierza.

Dla Chrześcijan kwitnąca laska Aarona jest symbolem kojarzonym z “różdżką z pnia Jessego” (Iz 11, 1). Drzewo Jessego jest symbolem potomków Dawida. Chrześcijanie widzą w kwitnieniu różdżki odciętej z tego pnia zapowiedź zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, który jest pierworodnym spośród umarłych (por. Kol 1, 18; Ap 1, 5). Drzewo Jessego jest symbolem linii królewskiej, ale kwitnąca różdżka nawiązuje również do tego, że oczekiwany Mesjasz będzie wiecznym Arcykapłanem, jak to wyjaśnia List do Hebrajczyków (Hbr 9).

Chrześcijańska tradycja ustna, którą odnajdujemy w apokryfie “Protoewangelia Jakuba”, przekazuje opowieść o wyborze Józefa na męża Maryi za pośrednictwem Bożego wyroku w formie kwitnącej gałązki: według tradycji Maryja została wychowana w świątyni jerozolimskiej. W tamtym czasie instytucja dziewic konsekrowanych nie istniała w Izraelu: każda Izraelitka musiała pracować na rzecz nadejścia oczekiwanego Mesjasza poprzez rodzenie dzieci. O czystość linii genealogicznej dbali kapłani, którzy postanowili poszukać dla Maryi kandydata z rodu Dawida. Zebrali więc od wszystkich potomków Dawida stanu wolnego podpisaną gałązkę i postawili w świątyni. Jako pierwsza zakwitła różdżka Józefa, co interpretowano jako znak jego wybrania na męża Maryi.

Rozdziały 16 i 17 Księgi Liczb były naprawdę przykre, kończymy ten ustęp poetyckim symbolem, który napawa nas nadzieją. Izraelici zapragnęli wrócić do pustyni SzeMaMaH, to znaczy do pustyni beznadziejnie jałowej, ale Boże zbawienie przychodzi na środku MiDBaR, to znaczy na środku pustyni zawierającej nasienie będące obietnicą płodności. Księga Liczba (Księga MiDBaR) jest księgą niezasłużonych obietnic danych wiarołomnym Izraelitom. Izrael przetrwał jedynie dzięki Bożemu miłosierdziu uzyskanemu ceną modlitwy i ofiary sprawiedliwego. Wspólnota Izraela ma być zbudowana na fundamencie pokory, Boże wybranie nie może być powodem do wywyższania się ani przed ludźmi, ani tym bardziej przed Bogiem, jak to próbowali robić Korach i wspólnicy. 

Raz jeszcze został potwierdzony fakt, że jeśli możemy żyć w przyjaźni z Bogiem to nie dzięki naszej własnej sprawiedliwości, ale dzięki uzyskanemu przebaczeniu ceną modlitwy i ofiary sprawiedliwych. Oto źródło naszej radości. Nasza radość posiada z konieczności odcień wdzięczności i pokory, występuje w niej uczucia zawstydzenia. Skoro uzyskaliśmy miłosierdzie niezasłużenie, jest to potężny bodziec abyśmy i my okazali miłosierdzie naszym dłużnikom, jak to przypominał Jezus Chrystus w swoim nauczaniu.

Na zakończenie, proponuję wam wysłuchać całego jedenastego rozdziału z Księgi Izajasza, który jest poematem nakreślającym istotne rysy sylwetki Mesjasza. Będzie On królem z rodu Dawidowego, obdarzonym pełnią darów Ducha Świętego i duchem prorockim. Zaprowadzi wśród ludu: sprawiedliwość i powszechny pokój - “jako w Niebie tak i na Ziemi”.

I wyrośnie różdżka z pnia Jessego,

wypuści odrośl z jego korzeni.

I spocznie na niej Duch JHWH,

duch mądrości i rozumu,

duch rady i męstwa,

duch wiedzy i bojaźni JHWH.

Upodoba sobie w bojaźni JHWH.

Nie będzie sądził z pozorów

ani wyrokował według pogłosek;

raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie

i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok.

Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika,

tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego.

Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach,

a wierność przepasaniem lędźwi.

Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem,

pantera z koźlęciem razem leżeć będą,

cielę i lew paść się będą pospołu

i mały chłopiec będzie je poganiał.

Krowa i niedźwiedzica przestawać będą ze sobą przyjaźnie,

młode ich razem będą legały.

Lew też jak wół będzie jadał słomę.

Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry,

dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii.

Zła czynić nie będą ani działać na zgubę

po całej świętej mej górze,

bo kraj się napełni znajomością JHWH,

na kształt wód, które przepełniają morze.

Owego dnia to się stanie:

Korzeń Jessego stać będzie

na znak dla narodów.

Do niego ludy przyjdą po radę,

i sławne będzie miejsce jego spoczynku.

Owego dnia to się stanie:

JHWH podniesie po raz drugi rękę,

aby wykupić Resztę swego ludu,

która ocaleje, z Asyrii i z Egiptu,

z Patros i z Kusz, z Elamu i Szinearu,

z Chamat i z wysp na morzu.

Podniesie znak dla pogan

i zgromadzi wygnańców Izraela;

rozproszonych z Judy pozbiera

z czterech stron świata.

Wówczas ustąpi zazdrość Efraima

i przeciwnicy Judy będą wytraceni.

Efraim nie będzie więcej zazdrościł Judzie,

a Juda nie będzie więcej trapił Efraima.

Napadną na tyły Filistynów, na zachodzie,

i razem obrabują mieszkańców na wschodzie;

na Edom i Moab rozciągną swą władzę,

i Ammonici będą im poddani.

A JHWH osuszy odnogę Morza Egipskiego

gwałtownym swym podmuchem

i potrząśnie ręką na Rzekę,

i rozdzieli ją na siedem odnóg,

tak że da się ją przejść w sandałach.

Utworzy się droga dla Reszty Jego ludu,

która przetrwa wygnanie w Asyrii,

podobnie jak się to stało dla Izraela,

kiedy ten wychodził z krainy egipskiej. (Iz 11)

© Père Alain Dumont, La Bible en Tutoriel, https://www.bible-tutoriel.com/  Le bâton fleuri de ‘AHaRoN