Mówił dalej JHWH do Mojżesza: «Daj Izraelitom następujący rozkaz: Gdy przyjdziecie do ziemi Kanaan, wtedy obszarem, który wam przypadnie jako dziedzictwo, będzie ziemia Kanaan w swoich granicach. Południowa jej strona ciągnąć się będzie dla was od pustyni Sin aż do Edomu. Wasza południowa granica wyjdzie na wschodzie z krańca Morza Słonego. Następnie skieruje się ku południowi ku Wzgórzu Skorpionów, przebiegnie przez Sin na południe od Kadesz-Barnea. Stąd pójdzie do Chasar-Addar i ciągnąć się będzie do Asmon. Od Asmon pobiegnie w kierunku Potoku Egipskiego i zakończy się przy morzu. Waszą granicą zachodnią będzie Wielkie Morze - to jest dla was granica zachodnia. Wasza granica północna tak pobiegnie: poprowadzicie ją od Wielkiego Morza aż do góry Hor. Od góry Hor poprowadzicie do Wejścia do Chamat. Granica będzie sięgać do Sedad. Następnie pobiegnie dalej do Zifron i zakończy się w Chasar-Enan - to będzie wasza północna granica. Wschodnią granicę poprowadzicie od Chasar-Enan do Szefam. Od Szefam pobiegnie granica w dół w kierunku Haribla na wschód od Ain. Potem pójdzie dalej przez góry na wschód od jeziora Kinneret. Następnie będzie biegła wzdłuż Jordanu i zakończy się przy Morzu Słonym. To będzie wasz kraj ze swymi granicami dokoła». Wtedy Mojżesz dał taki nakaz Izraelitom: «To jest kraj, który macie podzielić losem, a który JHWH nakazał dać dziewięciu i pół pokoleniom. Pokolenie bowiem Rubenitów otrzymało już posiadłość dla swoich rodzin, podobnie pokolenie Gadytów i połowa pokolenia Manassesa. Oni otrzymali już swoje dziedzictwo. Te dwa i pół pokolenia otrzymały swoje dziedzictwo z tamtej strony Jordanu naprzeciw Jerycha, na wschodzie». (Lb 34, 1-15)

Księga Liczb dobiega końca. W poprzednim rozdziale mieliśmy przypomnienie błogosławieństw i przekleństw związanych z Przymierzem, w niniejszym rozdziale mamy przypomnienie Bożych obietnic złożonych już na początku przygody Abrahama, kiedy Bóg tak opisywał granice Ziemi Obiecanej: “Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat” (Rdz 15, 18). Rzeka Egipska o której mowa to nie jest Nil ale Wadi al-Arisz, tutaj określany mianem “Potoku Egipskiego”. Natomiast doprowadzenie Ziemi Obiecanej na północ aż do rzeki Eufrat obrazuje ogrom Bożej obietnicy. 

W Księdze Powtórzonego Prawa przeczytamy: “Każde miejsce, po którym będzie chodzić stopa waszej nogi, będzie wasze. Granice wasze sięgać będą od pustyni aż do Libanu, od rzeki Eufrat aż do Morza Zachodniego” (Pwt 11, 24). W czasie redakcji tych stronnic biblijnych terytorium zajęte przez Izrael będzie dużo szczuplejsze niż tutaj opisane, co daje do zrozumienia że opis geograficzny ogromnego terytorium Ziemi Obiecanej jest opisem IDEALISTYCZNYM. Przesada tej obietnicy daje do zrozumienia, że jest to obietnica duchowa, skoro w żadnym okresie historii Izrael nie zajmował tak wielkiego terytorium, nawet za czasów Dawida lub Salomona. Lud Boży nie ma za zadanie ustanowienia jakiegoś ludzkiego imperium, ale jest powołany do dawania świadectwa o obecności żywego Boga wśród wszystkich narodów ziemi. Izrael nie jest instytucją polityczną, ale jest tam, gdzie znajduje się jakakolwiek diaspora. Duchowa interpretacja tych wersetów jest potwierdzona odpowiedzią Jezusa tym, którzy szukali granic obiecanego królestwa Mesjańskiego: 

Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: «Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: "Oto tu jest" albo: "Tam". Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest». (Łk 17, 20-21)

Temat podziału Ziemi Obiecanej musiał być bardzo wrażliwy dla pierwszych Izraelitów oraz dla tych powracających z wygnania babilońskiego. Ciąg dalszy tekstu opowiada o podziale dokonanym przez Jozuego i kapłana Eleazara. Widzimy więc przekazanie pałeczki od Mojżesza do Jozuego i od Aarona do Eleazara. Wymienionych jest dziesięciu przewodniczących podziału, o których nic więcej nie wiemy. Narracja coraz bardziej wprowadza nas w tematykę Księgi Jozuego.

Tak mówił dalej JHWH do Mojżesza: «Oto imiona ludzi, którzy wam podzielą ziemię: kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna. Weźmiecie dalej z każdego pokolenia jednego księcia celem dokonania podziału. A oto imiona tych ludzi: dla pokolenia Judy - Kaleb, syn Jefunnego. Dla pokolenia Symeona - Samuel, syn Ammihuda. Dla pokolenia Beniamina - Elidad, syn Kislona. Dla pokolenia Dana - książę Bukki, syn Jogliego. Dla potomków Józefa: dla pokolenia Manassesa - książę Channiel, syn Efoda; dla pokolenia Efraima - książę Kemuel, syn Sziftana. Dla pokolenia Zabulona - książę Elisafan, syn Parnaka. Dla pokolenia Issachara - książę Paltiel, syn Azzana. Dla pokolenia Asera - książę Achiud, syn Szelomiego. Dla pokolenia Neftalego - książę Pedahel, syn Ammihuda». Oto są ci, których JHWH wyznaczył, by podzielili ziemię Kanaan jako dziedzictwo pomiędzy Izraelitów. (Lb 34, 16-29)

© Père Alain Dumont, La Bible en Tutoriel, https://www.bible-tutoriel.com/  Le don d'une conquête