Nie wolno wam jeść nic kwaszonego; we wszystkich domach waszych winniście jeść chleb niekwaszony. (Wj 12, 20)

Dwunaste przykazanie Tory zabrania nam jedzenia chleba przez siedem dni po Passze, to znaczy w trakcie trwania święta Przaśników, które pokrywa się z oktawą Wielkanocną.

Poprzednie przykazanie zabraniało nam posiadanie kwasu, dwunaste zabrania nam jedzenia chleba. Może to być interpretowane jako forma pokuty (odsyłam do naszego komentarza na temat święta Przaśników, link). Przez czas trwania Wielkiego Postu każdy sam sobie dobierał pokutę najbardziej odpowiednią.

Otóż okres pokuty nie kończy się ze świętem Paschy, ale powinien być przedłużony przez całą oktawę Wielkanocną. Nie jest już prywatną formą pokuty, ale przybiera charakter wspólnotowy, bo wszyscy otrzymują od Boga tę samą pokutę: zakaz jedzenia chleba.

Jest to też piękne ćwiczenie na to, aby człowiek zrezygnował z własnej woli, z własnych preferencji. Bóg bardziej ceni posłuszeństwo niż ofiary, jak powiedział prorok Samuel:

Czyż milsze są dla Pana całopalenia i ofiary krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze jest posłuszeństwo od ofiary, uległość - od tłuszczu baranów. Bo opór jest jak grzech wróżbiarstwa, a krnąbrność jak złość bałwochwalstwa. (1 Sm 15, 22-23)

Jeśli chodzi o pokutę w oktawie Wielkanocnej, proponuję nie kombinować i po prostu postępować za dwunastym przykazaniem powstrzymując się od jedzenia chleba. Bóg nas o to prosi, nie jest to trudne, dlaczego mielibyśmy tego nie robić?

Zapraszam do dyskusji w komentarzach.