Abu

Abu

Diosdado P. Macapagal

c. 1939

Ngening mesugat ca ing dayang papatac,

Acu nang pacatian ning sese msampat;

Dapot langi man sa ‘ting biuc nang itatac,

Tanda nang melacuan ning dusang meampat.

Nung masilab ya sa ing cubu cung yatu,

Tampusan ning api ing sablang canacu;

Ating mitalandang tagan a lipatu,

Sagua nang metagtag ning miptang dampa cu.

Mabanglung sampaga langi ya at mamin,

Pati ding lijim nang magluang panalangin;

Dapot caibat na ngang melaso, meyamin,

Lacuan nang banglu na payumu qng angin.

O nung ding mete na, minta qng balayan,

Nucarin ding batuin ilang dadasayan;

Qng burac dang aun ‘tin pang cruz a cuayan,

Queta e la mete busal camatayan.

Inia ing mang sintang binural ning palad,

Atin pang licuan nang pangisnauang saldac;

Tigan nang manacu qng dustang timalad,

Caladuang meliling ning banuang misaldac.

Ali! E maliaring mirin cauacasan,

Yapa na ning isip ing labuad tang pintan;

Nung e bisang mamun itang mislabasan,

Macanung mate iting capalsitan!

»pakiramdaman yu ing audio file