Abu
Abu
Diosdado P. Macapagal
c. 1939
Ngening mesugat ca ing dayang papatac,
Acu nang pacatian ning sese msampat;
Dapot langi man sa ‘ting biuc nang itatac,
Tanda nang melacuan ning dusang meampat.
Nung masilab ya sa ing cubu cung yatu,
Tampusan ning api ing sablang canacu;
Ating mitalandang tagan a lipatu,
Sagua nang metagtag ning miptang dampa cu.
Mabanglung sampaga langi ya at mamin,
Pati ding lijim nang magluang panalangin;
Dapot caibat na ngang melaso, meyamin,
Lacuan nang banglu na payumu qng angin.
O nung ding mete na, minta qng balayan,
Nucarin ding batuin ilang dadasayan;
Qng burac dang aun ‘tin pang cruz a cuayan,
Queta e la mete busal camatayan.
Inia ing mang sintang binural ning palad,
Atin pang licuan nang pangisnauang saldac;
Tigan nang manacu qng dustang timalad,
Caladuang meliling ning banuang misaldac.
Ali! E maliaring mirin cauacasan,
Yapa na ning isip ing labuad tang pintan;
Nung e bisang mamun itang mislabasan,
Macanung mate iting capalsitan!
»pakiramdaman yu ing audio file