Hera, (Ἥρα en grego, Juno en latín). Ten como elemento o ceo e algúns dos seus atributos son a diadema e o pavo real. Era a deusa do matrimonio e a protectora das mulleres casadas,e foi coñecida pola súa natureza celosa e vingativa. Represéntaselle maxestuosa e solemne, a menudo no trono. Un dos seus epítetos é Χρυσόθρονος (“a do trono dourado”).

Poseidón, (Ποσειδῶν en grego, Neptuno en latín), é o deus do mar e das augas, tamén da terra en movemento da superficia e dos terremotos.

Os seus atributos son o cabalo e o tridente.

Poseidón tivo moitos fillos e foi protector de moitas cidades helenas, aínda que perdeu o concurso por Atenas sendo derrotado por Atenea.

Dedicouselle un himno homérico. Un dos seus epítetos é “axitador da terra”.

Zeus, (Ζεύς en grego, Xúpiter en latín), é o deus supremo. Goberna o ceo e os seus fenómenos atmosféricos.

Algúns dos seus atributos son o raio, o touro, a aguia e o trono.

Gobernaba aos deuses do Olimpo coma un pai á súa familia.

Un dos seus epítetos é “tonante”.

Atenea (Ἀθήνα, en latín Minerva) é a deusa da sabedoría, patrona das artes, dos oficios e da guerra intelixente.

Naceu da cabeza de Zeus adulta e armada despois de que este se tragara a súa nai.

Os seus atributos o casco, que soe levar na cabeza, ben elevado sobre a frente. Este está adornado da forma máis bonita con grifos, cabezas de cordeiros, caballos e esfinxes.

A éxida, unha coraza de pel de cabra que en mitos posteriores decíase que lla deu seu pai Zeus. Outro atributo é o escudo redondo, o que ten no centro o gorgoneion, a cabeza da gorgona Medusa, selo distintivo do culto á primitiva deusa en Grecia que recibiu a posición máis alta no vértice do frontispicio do Partenón.

Os obxetos que lle son consagrados son: a rama de olivo, a serpe, o galo e a lanza.

Tamén se lle coñece como Palas (Παλλάς), de significado controvertido, pode ser ‘doncela’ ou ‘a que leva o escudo’.

Xunto con Hera e Afrodita protagonizou o coñecido episodio do Xuízo de Paris.

Hermes (Έρμῆς, en latin Mercurius) é o mensaxeiro dos deuses e deus dos camiñantes, comerciantes e ladróns. Tamén conducía as almas dos mortos aos infernos.

Hermes soe ser representado levando un gorro alado ou o petaso, que é o sombreiro de ala ancha que usaban os viaxeros para protexerse do sol e da choiva.

Tamén se representa calzando sandalias con ás. Aínda que Homero non di nin suxire que estiveran provistas de ás.

Outro dos seus atributos era o caduceo (σκἣπτρον), mencionado frecuentemente nos poemas homéricos como a vara máxica coa que cerra e abre os ollos dos mortais.

Ares (Ἄρης, en latín Mārs) é o deus olímpico da guerra e a personificación da brutalidade e a violencia, así como do tumulto, confusión e horrores das batallas, en contraposición á súa irmá Atenea, que representa a meditación e a sabedoría nos asuntos da guerra e protexe aos humanos dos seus estragos.

É fillo de Zeus e Hera e non se lle ten moita simpatía porque é o deus da guerra cruenta e bruta, e está presente en tódalas batallas.

Os gregos nunca confiaron en Ares, quizais porque nin sequera estaba influenciado polo espírito de pertencer a un bando, senón que ás veces axudaba a unha parte e ás veces á outra, según lle dictaban as súas inclinacións. A súa man destructiva víase incluso tralos estragos provocados por plagas e epidemias. Este carácter salvaxe e sanguinario de Ares facíao ser odiado polos outros deuses, incluso polos seus propios pais.

Ares tiña unha cuadriga tirada por catro sementais inmortais con bridas de ouro que respiraban lume. Entre os demais deuses, Ares era recoñecido pola súa armadura de bronce e pola lanza que brandía na batalla.

Os seus paxaros sagrados eran os paxaros carpinteiros e os voitres.

Ártemis ou Artemisa (Ἄρτεμις, en latín Diana) é a deusa da caza, dos animais salvaxes, a terra virxe, os nacementos, a virxinidade e as doncelas, que trae e alivia as enfermidades das mulleres.

É a filla de Zeus e Leto, e a xemelga de Apolo. En ocasións era identificada co nome de Febe, a forma feminina do seu irmán Apolo, Febo.

Os seus atributos son o arco e as frechas douradas, que podían causar a morte inmediata e enfermidades ás mulleres. Artemisa obtivo o seu arco e frechas por primeira vez dos Cíclopes, tras pedilos ao seu pai. Outro é o carro de ouro, tirado por catro cervos de cornamenta dourada. A lira como deusa dos bailes e cancións ás doncelas. E por último o cervo nas mans representando a caza.

Dioniso (Διόνυσος; en latín Baco) é o deus do viño, inspirador da loucura ritual e do éxtase do panteón grego. Un dos seus epítetos é Dimorfo (Δίμορφoς), polo feito de que podía amosarse como fermoso ou como terrible conforme as circunstancias.

Os seus atributos son o tirso, o pámpano e a copa de viño. Soe aparecer acompañado de ninfas, sátiros ou ménades, entre outros. Os seus símbolos son o viño e substancias embriagadoras.

É considerado un dos doce olímpicos, e o último deus en ser aceptado no Olimpo. Era o máis novo de todos e o único con unha nai mortal.

Normalmente era representado como un xoven atractivo (case andróxino) e desnudo. A súa procesión (tíaso) estaba composta de seguidores femeninas salvaxes (ménades) e sátiros cos membros erectos. Chámabaselle "o Liberador" porque liberaba a un do seu ser normal mediante a loucura, o éxtase ou o viño. A súa misión divina era mezclar a música do aulós e dar fin ó coidado e á preocupación.