A proba do arco

Texto en grego

τῷ βάλε θοῦρον Ἄρηα κατ' αὐχένα, λῦσε δὲ γυῖα.

ἑπτὰ δ' ἐπέσχε πέλεθρα πεσών, ἐκόνισε δὲ χαίτας,

τεύχεά τ' ἀμφαράβησε· γέλασσε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη,

καί οἱ ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

νηπύτι' οὐδέ νύ πώ περ ἐπεφράσω ὅσσον ἀρείων

εὔχομ' ἐγὼν ἔμεναι, ὅτι μοι μένος ἰσοφαρίζεις.

οὕτω κεν τῆς μητρὸς ἐρινύας ἐξαποτίνοις,

ἥ τοι χωομένη κακὰ μήδεται οὕνεκ' Ἀχαιοὺς

κάλλιπες, αὐτὰρ Τρωσὶν ὑπερφιάλοισιν ἀμύνεις.

Ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τρέπεν ὄσσε φαεινώ·

τὸν δ' ἄγε χειρὸς ἑλοῦσα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη

πυκνὰ μάλα στενάχοντα· μόγις δ' ἐσαγείρετο θυμόν.

τὴν δ' ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,

αὐτίκ' Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη

καὶ δ' αὖθ' ἡ κυνάμυια ἄγει βροτολοιγὸν Ἄρηα

δηΐου ἐκ πολέμοιο κατὰ κλόνον· ἀλλὰ μέτελθε.

Ὣς φάτ', Ἀθηναίη δὲ μετέσσυτο, χαῖρε δὲ θυμῷ,

καί ῥ' ἐπιεισαμένη πρὸς στήθεα χειρὶ παχείῃ

ἤλασε· τῆς δ' αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ.

τὼ μὲν ἄρ' ἄμφω κεῖντο ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,

ἣ δ' ἄρ' ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντ' ἀγόρευε·

Texto en galego (Evaristo de Sela)

E, do mesmo modo que un home entendido

na arte da lira e do canto, coa nova caravilla, tensa facilmente

unha corda de tripa de ovella, ben retorcida, que antes fixara

en ámbolos lados, así Ulises tensou sen esforzo ningún o

gran arco; e, a seguir, para o probar, coa man dereita tirou

da corda, que soltou un son claro, semellante ó chío dunha

andoriña. Para os pretendentes, aquilo foi un gran abalo

de dor, e todos mudaron de cor. Naquel instante, Zeus tronou no ceo, cun gran golpe de trono, para marcar así os

seus designios. Alegrouse entón, pois, o moi paciente, divino

Ulises, de que o fillo de Cronos, de tortuosos designios, lle

mandase aquel presaxio. Colleu unha rápida frecha, que,

xa sacada da alxaba, estaba enriba da súa mesa; poilas outras estaban dentro da cóncaba alxaba, e eran as que ben logo

os Aqueos ían probar. Axustou a frecha no centro do arco, puxou para si a un tempo da corda e das barbas e desde alí

mesmo, así na cadeira sentado, apuntou ó branco e disparou

a seta; e pasou polo orificio de tódolos machados, do

primeiro ó derradeiro, sen fallar en ningún; e a frecha

cargada de bronce foi saír fóra ó final da fileira.