A morte de Héctor

οἷος δ' ἀστὴρ εἶσι μετ' ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ

ἕσπερος, ὃς κάλλιστος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ,

ὣς αἰχμῆς ἀπέλαμπ' εὐήκεος, ἣν ἄρ' Ἀχιλλεὺς

320 πάλλεν δεξιτερῇ φρονέων κακὸν Ἕκτορι δίῳ

εἰσορόων χρόα καλόν, ὅπῃ εἴξειε μάλιστα.

τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα

καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξε κατακτάς·

φαίνετο δ' ᾗ κληῗδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσι

325 λαυκανίην, ἵνα τε ψυχῆς ὤκιστος ὄλεθρος·

τῇ ῥ' ἐπὶ οἷ μεμαῶτ' ἔλασ' ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεύς,

ἀντικρὺ δ' ἁπαλοῖο δι' αὐχένος ἤλυθ' ἀκωκή·

οὐδ' ἄρ' ἀπ' ἀσφάραγον μελίη τάμε χαλκοβάρεια,

ὄφρά τί μιν προτιείποι ἀμειβόμενος ἐπέεσσιν.

330 ἤριπε δ' ἐν κονίῃς· ὃ δ' ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς

E, ó modo que vai, no medio dos astros, na escuridade da noite, o astro Hésperos, que se presenta coma o astro máis fermoso no ceo,

así saía un resplandor da punta da lanza ben aguzada, que, pois, Akhileus na man dereita brandía, meditando a desgracia para o Héktor divino, ollando para a súa fermosa pel, para ver por onde mellor cedería.

E protexían, de todo, o seu corpo, as armas de bronce, fermosas, das que despoxou ó valeroso Pátroklos, despois de o matar;

mais quedaba ó descuberto no sitio onde as clavículas separan o pescozo dos ombros, na garganta, onde a destrucción da vida é rapidísima;

por aquí, pois, coa súa lanza alcanzouno o divino Akhileus, no momento en que, cara a el, excitado, se precipitaba, e a punta pasou, todo dereito, a través do branco pescozo;

mais, non lle cortou o gargueiro, a lanza de freixo cargada de bronce, para que algo lle puidese dicir, respondéndolle coas súas palabras; e caeu no po; e, sobre el, vanagloriouse o divino Akhileus.