L'Armorial

L'Armorial stond op de plaats waar zich nu het Provinciaal Bezoekerscentrum DUINPANNE bevindt, en werd opgericht in de vroege jaren '50 door Pannenaar Jean-Marie Huysseune. Van hem herinner ik me vooral zijn twee schitterende open auto's, die geregeld op de markt stonden geparkeerd: een witte Porsche en een wit/zwarte Thunderbird tweezitter.

L'Armorial was een plaats voor le beau monde , waar ik als jonge snotaap vanzelfsprekend niet bij hoorde - ik ben er dus nooit binnen geweest. Als ik het mij goed herinner was het een Pannenaar, Luc Pelfrène, die er ten dans speelde.

Bij de vijver hoorde een kunstmatig strand en de tennisvelden van toen zijn er vandaag nog altijd (tennis was toen nog een behoorlijk elitaire sport).

Helaas ging de zaak na slechts enkele jaren al failliet, en er volgde een openbare verkoop. L'Armorial werd in twee loten opgesplitst, die na opbod resp. op 2.250.000 fr en 335.000 fr waren gebracht. De definitieve toewijzing door de Veurnse notaris Buurmans vond plaats in het hotel Terlinck op 14 april 1958.

Door Jan Warreyn

14 april 1958 was inderdaad een keerpunt voor dit toen luxueuze ontspanningsoord aan de Westkust, niemand minder dan de stichter van het Meli-Park - A.J. Florizoone - bleek via een stroman de koper van deze futuristisch ogende danstempel te zijn. Jan Warreyn omschreef reeds hoe Luc Pelfrène de leiding opgedragen kreeg en het artistieke ook voor zijn rekening nam. L' Armorial floreerde in zijn Golden Era, Luc trad er geregeld op als Luc Rène en zijn combo die prachtige dansmuziek over de dansvloer lieten zweven. Doch ook internationale sterren kwamen meermaals aan bod, we waren trouwens in het jaar van de fameuze en baanbrekende Expo '58 die de gehele wereld naar België bracht. L' Armorial kreeg ondermeer diverse optredens van het italiaanse Quartet Marini Marino die enkele jaren voordien het London Palladium kennis liet maken met het Napolitaanse chanson. Toen ik mijn vader polste naar het ontstaan en de evolutie van L' Armorial kwam hij terstond met zijn mooiste herinneringen aandraven, voor ons toen knapen van 9 jaar was dat zoiets als verborgen schatten. Nu vijftig jaar later ben ik verheugd om ze te mogen delen met iedereen die nostalgische herinneringen koestert omtrent L'Armorial