afscheid Daniel Witdouck
Wij kenden elkaar al
Een hele tijd
Van toen jij
Mijn vader opvolgde
Toen kwamen die zes
Veel te korte jaren
Dat wij bureau’s deelden
Naast elkaar in ’t gemeentehuis.
Het eerste wat wij deden
Was de deuren open en de sleutels weg
En wij hebben ze nooit meer gesloten
Geen enkele keer in die zes jaar
Dat tussenschot bleef altijd open
En wij dialogeerden continu maar zonder formaliteiten
Van den ene bureau naar den anderen
In een paar woorden, een “ja” of een “neen”of zelfs gemompel
Want er waren geen geheimen
Onder elkaar maar ook niet voor anderen
En wij lachten erom dat wie zou binnendringen
Alleen maar werk kon stelen
Er was een hecht vertrouwen
Soms wisten wij van elkaar
Wat de andere dacht
Vooraleer de andere het uitsprak
Soms was ’t voldoende om naar je
Gezicht te kijken om te weten wat je ervan vond
En dan wist ik wat te doen
En garde à vous als je in je baard wriemelde
Ik zag je bergen werk verzetten
Jaarverslagen, dossiers en paperassen
‘k vroeg me zelfs af hoe je het deed
Want altijd had je nog tijd en was er ruimte
Je administratie was perfect
Je wist te delegeren als geen een
Je vertrouwde je mensen en beschermde ze
Je motiveerde hen en bleef één van hen.
Je stond open voor nieuwe waarden
Voor design, voor kunst, voor stadsvernieuwing
Je waart een der eersten om te informatiseren
Uw administratie werd een topmodel.
Ze zeggen soms dat eenvoud
De gróóóte mensen siert
En dat waart ge:
De eenvoud van de eminent
Het nieuws van uw plotse heengaan
Verspreidde zich razendsnel:
“ Daniel is overleden “
En iedereen stond aan de grond genageld
‘k heb grote mensen zien wenen als kinderen
Toen zij ’t vernamen
En ‘k geef eerlijk toe: ik was erbij
En ‘k heb mij ook teruggetrokken
Ik dank u voor uw excellentie
Uw dynamiek en inzicht
Uw heengaan is geen verlies
Het is een ramp !
Liliane en Ellen
Voor U is het verlies oneindig
Houdt moed en steunt elkaar
In de gedachtenis aan een groot mens…
Johan Degrieck