Dumontwijk voor de tweede keer beschermd

Na veel commotie in De Panne werd de Dumontwijk definitief beschermd als stadsgezicht op 9 juni 1995. Het beschermingsbesluit werd echter op 11 juli 2006 vernietigd door de Raad van State, wegens een procedurefout. Het betreft hier niet het verzoekschrift dat de n.v. IMMO REGINA op 6 november 1995 heeft ingediend om de nietigverklaring te vorderen want dit werd verworpen, maar het gaat over een oud verzoekschrift dat de nv SEAFLOWER op 28 september 1995 heeft ingediend om de gebouwen in de Zeelaan 95 en 117. Aangezien er geen inhoudelijke problemen zijn met de bescherming als dusdanig, besliste Vlaams minister Dirk Van Mechelen om de bescherming te vernieuwen. De juridische spitsvondigheid bestond erin een procedurefout te ontdekken: tussen het voorontwerp van 17 november 1993 en het ontwerp van 1995 werden zwaardere verplichtingen opgelegd nl: "...de beperkingen inzake het aanbrengen van publiciteit, het gebruik van verfsoorten, het buitenschrijnwerk en de beglaasde elementen...". De procedurefout bestaat erin dat dit onbenullig zinnetje niet gemeld werd aan de eigenaars en zij tegen dat zinnetje dus geen beroepsrecht hebben kunnen uitoefenen

Vandaar dat op 25 januari 2008 minister Van Mechelen Dirk het beschermingsbesluit opnieuw ondertekende, waarmee de Dumontwijk voorlopig een tweede maal beschermd is als stadsgezicht. Hiermee start terug de formele beschermingsprocedure, die met inbegrip van allerlei adviezen en openbare onderzoeken ongeveer een jaar in beslag neemt. De Dumontwijk is dus enkele weken zonder bescherming geweest.

Naar aanleiding van de nieuwe bescherming werden het vroegere beschermingsdossier en -besluit geactualiseerd en aangevuld met nieuwe informatie. De gaaf bewaarde percelering dient te worden bewaard, maar inzake bebouwing is er wel een duidelijk onderscheid gemaakt tussen waardevolle en niet-waardevolle panden. Het is de bedoeling het beschermingsvoorstel af te stemmen op het in opmaakt zijnde Gemeentelijk Ruimtelijk Uitvoerings Plan (GRUP vroeger BPA genoemd), dat moet voorzien in de ruimtelijke vertaling van de krachtlijnen van de bescherming. Het is ook mogelijk om voor het gebied een Herwaarderingsplan op de maken, op basis waarvan het Vlaamse gewest onderhoudspremies kan toekennen.

Uiteindelijk heeft dit geleid tot een tweede bescherming (volgens M.B. op 27/11/2007. Ongeveer 30% behoort tot de “minder waardevolle of storende gebouwen” )