KLAAGLIED
Ik klaag, want alles wat zo mooi begon
ging langzaamaan naar de verdoemenis,
wat immers niet meer te verbloemen is
hoewel ik soms gedaan heb wat ik kon.
Wel hebben wij elkander op het laatst
bedonderd en constant te veel gezopen,
dus dat het heel ellendig af zou lopen
lag voor de hand en heeft geen mens verbaasd.
Het leed is niet van gister of vandaag
en dit verhaal misschien niet zo bijzonder,
maar toch ben ik er reuze treurig onder
en vind het juist en passend dat ik klaag.
LAMENTATION
I am lamenting, for what started right
went slowly, inescapably to blazes,
which could not be disguised in the last phases
although admittedly I sometimes tried.
It’s true that at the very end, dejected,
we screwed around and there was too much boozing,
and so the fact that we would end up losing
was more or less what everyone expected.
Sorrow is just an everyday event,
this story may be special, but I doubt it,
but all the same I am mighty sad about it,
so it is right and fitting to lament.