Harrison, Tony

Tony Harrison (geboren 1937) werkt zowel voor the stage als voor the page. Hij wordt beschouwd als ‘Britain’s leading film and theatre poet.‘ Zijn grote doorbraak bij het National Theatre was zijn bewerking van Molière’s Misanthrope. Hij schreef voor the New York Metropolitan Opera, voor de BBC en in 1987 werd op Channel 4 TV zijn film v – een rijmend verhalend gedicht over vandalisme – uitgezonden. In 1995 werd hij door The Guardian naar Bosnië gestuurd om in dichtvorm verslag te doen van de oorlog daar.

In een interview met de BBC zegt TH dat hij wil laten zien dat het mogelijk is alledaagse thema’s, maar ook de grote klassieke tragedies (hij studeerde klassieke talen), toegankelijk te maken in gewone spreektaal, maar mét alliteratie en rijm.

Dit heeft te maken met zijn achtergrond, hij komt uit een arbeidersmilieu en ontwikkelde zich tot een klassiek geschoolde intellectueel. Een verbetering? In zekere zin, maar ook een pijnlijke ontwikkeling omdat hij daardoor vervreemd raakte van zijn ouders met hun ‘working class values.’

Zijn vroege poëzie wordt vooral beheerst door herinneringen aan zijn jeugd en de relatie tot zijn ouders. In die gedichten verwoordt hij de spanning die er bestaat tussen zijn eenvoudige afkomst – zijn vader was bakker in Leeds – en de universitaire wereld – na Leeds Grammar School studeerde hij klassieke talen aan Leeds University.

Hij is zijn milieu ontgroeid en is zich, vaak pijnlijk, bewust van de kloof tussen zijn ouders en hemzelf, al verloochent hij nooit zijn afkomst.

Door zijn universitaire opleiding was hij, met name voor zijn vader, niet langer ‘our Tony’. Het meest frustrerend was voor hem dat hij niet meer met zijn ouders kon communiceren op zijn niveau en toen hij poëzie begon te schrijven, werd die kloof nog dieper.

Je hoort in veel van zijn gedichten die mengeling van liefde en irritatie, je hoort hoe het wrikt tussen hem en zijn vader. Zoals hij zegt in het gedicht Book Ends: het is niet het verschil in leeftijd dat ons parten speelt, maar ‘books books, books..’

'Back in our silences and sullen looks,

for all the Scotch we drink, what’s still between’s

not the thirty or so years, but books, books, books.'