If thou must love me

If thou must love me is Sonnet XIV uit de cyclus Sonnets from the Portuguese, sonnetten die ze schreef voor haar man, Robert Browning.

If thou must love me, let it be for nought

Except for love's sake only. Do not say

'I love her for her smile--her look--her way

Of speaking gently,--for a trick of thought

That falls in well with mine, and certes brought

A sense of pleasant ease on such a day'--

For these things in themselves, Beloved, may

Be changed, or change for thee,-and love, so wrought,

May be unwrought so. Neither love me for

Thine own dear pity's wiping my cheeks dry,--

A creature might forget to weep, who bore

Thy comfort long, and lose thy love thereby!

But love me for love's sake, that evermore

Thou mayst love on, through love's eternity.

Hou je van mij, laat het dan zijn enkel zijn

Om liefdeswil, zeg niet, ‘het is haar lach,

Waarom ik van haar hou - haar oogopslag,

Haar stem - om een gedachtesprong die mij

Herkenbaar en vertrouwd is, waarmee zij

Een harmonieuze glans geeft aan mijn dag’ –

Want lief, die dingen kunnen onverwacht

Veranderen, bij mij, voor jou - liefde verdwijnt

Die zo gewrocht is. Hou van mij ook niet

Als je mijn tranen droogt uit medelij -

Want als je me geneest van mijn verdriet

Dan is misschien je liefde ook voorbij!

Maar hou je slechts om liefdeswil van mij,

Dan duurt die liefde tot in eeuwigheid.