If thou must love me
If thou must love me is Sonnet XIV uit de cyclus Sonnets from the Portuguese, sonnetten die ze schreef voor haar man, Robert Browning.
If thou must love me, let it be for nought
Except for love's sake only. Do not say
'I love her for her smile--her look--her way
Of speaking gently,--for a trick of thought
That falls in well with mine, and certes brought
A sense of pleasant ease on such a day'--
For these things in themselves, Beloved, may
Be changed, or change for thee,-and love, so wrought,
May be unwrought so. Neither love me for
Thine own dear pity's wiping my cheeks dry,--
A creature might forget to weep, who bore
Thy comfort long, and lose thy love thereby!
But love me for love's sake, that evermore
Thou mayst love on, through love's eternity.
Hou je van mij, laat het dan zijn enkel zijn
Om liefdeswil, zeg niet, ‘het is haar lach,
Waarom ik van haar hou - haar oogopslag,
Haar stem - om een gedachtesprong die mij
Herkenbaar en vertrouwd is, waarmee zij
Een harmonieuze glans geeft aan mijn dag’ –
Want lief, die dingen kunnen onverwacht
Veranderen, bij mij, voor jou - liefde verdwijnt
Die zo gewrocht is. Hou van mij ook niet
Als je mijn tranen droogt uit medelij -
Want als je me geneest van mijn verdriet
Dan is misschien je liefde ook voorbij!
Maar hou je slechts om liefdeswil van mij,
Dan duurt die liefde tot in eeuwigheid.