1. POEM OF THE MONTH

I have been one acquainted with the night.

I have walked out in rain—and back in rain.

I have outwalked the furthest city light.

I have looked down the saddest city lane.

I have passed by the watchman on his beat

And dropped my eyes, unwilling to explain.

I have stood still and stopped the sound of feet

When far away an interrupted cry

Came over houses from another street,

But not to call me back or say good-bye;

And further still at an unearthly height,

One luminary clock against the sky

Proclaimed the time was neither wrong nor right.

I have been one acquainted with the night.

I

Ik heb van oudsher banden met de nacht.

Ik ging in regen heen – in regen weer.

 Ik liep voorbij de lichten van de gracht.

.

Ik zag de droefste straten keer op keer.

Ik trof de nachtwacht op zijn ronde aan

maar groette niet en sloeg mijn ogen neer.

Mijn voeten vielen stil en ik bleef staan

toen plots over de huizen, uit het zicht,

een korte kreet klonk ergens ver vandaan,

een roep, een groet, maar niet tot mij gericht;

en op onaardse hoogte, onverwacht,

 was in de lucht een klok die helverlicht

de tijd als goed noch fout naar buiten bracht.

 Ik heb van oudsher banden met de nacht.