Only until this cigarette is ended
A little moment at the end of all,
While on the floor the quiet ashes fall,
And in the firelight to a lance extended,
Bizarrely with the jazzing music blended,
The broken shadow dances on the wall,
I will permit my memory to recall
The vision of you, by all my dreams attended.
And then adieu,—farewell!—the dream is done.
Yours is a face of which I can forget
The colour and the features, every one.
The words not ever, and the smile not yet;
But in your day this moment is the sun
Upon a hill, after the sun has set.
Niet langer dan een laatste klein moment,
tot deze sigaret is opgebrand,
terwijl de as zacht dwarrelt naar de grond,
en in de vuurgloed tot een lans verlengd,
bizar met klanken van de jazz vermengd,
de scheve schaduw fladdert op de wand,
- laat ik jouw beeld nog toe dat mij constant
in dromen vergezelt tot aan dit end.
En dan adieu, - vaarwel! – het is voorbij,
ik zal het wel vergeten, je gezicht,
je trekken stuk voor stuk, maar wat je zei,
je woorden – nóóit, je glimlach óóit, wellicht.
Maar dit moment, tot jouw gedachtenis,
schijnt nog de zon als die al onder is.
of:
Maar op de heuvels in de duisternis
schijnt nog jouw zon als die al onder is.