Rainer Maria Rilke

Your mother wanted you to be a girl

and clothed you like a doll in chiffon dresses.

Your father wanted you to be a slodier in the army,

but you rebelled.


The words grew in you.

They grew with you each moment

and you carved your poems

until you felt their sinews as your own

giving you a spirit of independence.

In Paris you met Rodin and felt

his sculptures moving upon the air like music

through the bronze supple as the forms of Bernini.

The glorious Salomé danced for you in Russian nights

until your very being sang the praises of trees.

In the shadow of Duino

the luminous angel appeared.


Even in your death you dreamed of beauty,

the cold complex beauty of the universe

unfolding under the wings of your silent, quivering eyelids.

Je moeder wou dat je een meisje was

en kleedde je in zijden jurkjes als een pop.

Je vader wou dat je soldaat werd in het leger,

maar jij verzette je.

De woorden groeiden in je.

Groeiden constant met jou mee

en je beeldhouwde je verzen

tot hun pezen voelden als de jouwe

en dat gaf jou een onafhankelijke ziel.

In Parijs trof je Rodin en voelde

zijn beelden op de lucht bewegen als muziek

door het brons soepel als de vormen van Bernini.

De weergaloze Salomé danste voor je in Russische nachten

totdat je hele wezen de lof van bomen zong.

In de schaduwen van Duino

verscheen de lichtgevende engel.

Zelfs in je dood droomde je van schoonheid,

de koud-complexe schoonheid van het heelal

dat zich ontvouwde onder de vleugels van je stille, trillende oogleden.