Rainer Maria Rilke
Your mother wanted you to be a girl
and clothed you like a doll in chiffon dresses.
Your father wanted you to be a slodier in the army,
but you rebelled.
The words grew in you.
They grew with you each moment
and you carved your poems
until you felt their sinews as your own
giving you a spirit of independence.
In Paris you met Rodin and felt
his sculptures moving upon the air like music
through the bronze supple as the forms of Bernini.
The glorious Salomé danced for you in Russian nights
until your very being sang the praises of trees.
In the shadow of Duino
the luminous angel appeared.
Even in your death you dreamed of beauty,
the cold complex beauty of the universe
unfolding under the wings of your silent, quivering eyelids.
Je moeder wou dat je een meisje was
en kleedde je in zijden jurkjes als een pop.
Je vader wou dat je soldaat werd in het leger,
maar jij verzette je.
De woorden groeiden in je.
Groeiden constant met jou mee
en je beeldhouwde je verzen
tot hun pezen voelden als de jouwe
en dat gaf jou een onafhankelijke ziel.
In Parijs trof je Rodin en voelde
zijn beelden op de lucht bewegen als muziek
door het brons soepel als de vormen van Bernini.
De weergaloze Salomé danste voor je in Russische nachten
totdat je hele wezen de lof van bomen zong.
In de schaduwen van Duino
verscheen de lichtgevende engel.
Zelfs in je dood droomde je van schoonheid,
de koud-complexe schoonheid van het heelal
dat zich ontvouwde onder de vleugels van je stille, trillende oogleden.