Leda and the swan

A sudden blow: the great wings beating still

Above the staggering girl, her thighs caressed

By the dark webs, her nape caught in his bill,

He holds her helpless breast upon her breast.

How can those terrified vague fingers push

The feathered glory from her loosening thighs?

And how can body, laid in that white rush,

But feel the strange heart beating where it lies?

A shudder in the loins engenders there

The broken wall, the burning roof and tower

And Agamemnon dead.

Being so caught up,

So mastered by the brute blood of the air,

Did she put on his knowledge with his power

Before the indifferent beak could let her drop?

Ineens de vleugelslag uit 't hemeldek,

Het meisje wankelt neer, de donkere klauw

Omvat haar dij, zijn snavel grijpt haar nek,

Borst tegen hulpeloze borst der vrouw.

Hoe kunnen vingers, vaag, ontsteld, bezweren

Die storm waarvoor haar lichaam zich ontvouwt?

Hoe kan haar lijf, diep in die witte veren

Het hart niet voelen dat het aan zich houdt?

Een huiver in de lendenen verwekt

De val der muur, de brand in dak en toren

En Agamemnon dood.

Werd daarmee niet,

Door 't hemels brute bloed aldus bevlekt,

In haar zijn kennis, met zijn macht geboren

Voor achteloos de bek haar vallen liet?