EDWIN MUIR                        The child dying

The child dying

Unfriendly friendly universe,

I pack your stars into my purse,

And bid you so farewell.

That I can leave you, quite go out,

Go out, go out beyond all doubt,

My father says, is the miracle.

You are so great, and I so small:

I am nothing, you are all:

Being nothing, I can take this way.

Oh I need neither rise nor fall,

For when I do not move at all

I shall be out of all your day.

It's said some memory will remain

In the other place, grass in the rain,

Light on the land, sun on the sea,

A flitting grace, a phantom face,

But the world is out. There is not place

Where it and its ghost can ever be.

Father, father, I dread this air

Blown from the far side of despair

The cold cold corner. What house, what hold,

What hand is there? I look and see

Nothing-filled eternity,

And the great round world grows weak and old.

Hold my hand, oh hold it fast-

I am changing! - until at last

My hand in yours no more will change,

Though yours change on. You here, I there,

So hand in hand, twin-leafed despair -

I did not know death was so strange.

Het stervend kind

Heelal, genadig en geducht,

Ik pluk je sterren uit de lucht

En zeg je zo gedag.

Dat ik uit jou kan weggaan, weg,

Voor altijd weg, mijn vader zegt

Dat dat een wonder heten mag.

Zo groot ben jij, zo klein ben ik:

Jij alles, ik ben niks,

Vandaar dat ik zo weg kan gaan.

Zonder bewegen, zelfs niet traag,

Hoef ik niet eens omhoog, omlaag,

Ben ik voorgoed uit jou vandaan.

Ze zeggen, aan die overkant

Blijft iets je bij, licht op het land,

Gras in de regen, zonneschijn,

Een schim, een flits, een vage vlek,

Géén wereld meer! Er is geen plek

Waar schim en wereld samen zijn.

Vader, die koude wind die raast,

Die pure, gure wanhoop blaast, 

Maakt me zo bang; er is geen dak,

Geen hand, geen huis, geen veiligheid,

Alleen maar lege eeuwigheid,

De wereld wordt nu oud en zwak.

 O hou mijn hand toch stevig vast -

Want ik verander nu – totdat

Jouw hand nog voortleeft, mijne niet,

Jij hier, ik daar zo plotseling

Tweevoudige vertwijfeling

Dat dood zo vreemd was, wist ik niet.