The Wound

The Wound

The huge wound in my head began to heal

About the beginning of the seventh week.

Its valleys darkened, its villages became still:

For joy I did not move and dared not speak;

No doctors would cure it, but time, its patient skill.

And constantly my mind returned to Troy.

After I sailed the seas I fought in turn

On both sides, sharing even Helen's joy

Of place, and growing up - to see Troy burn -

As Neoptolemus, that stubborn boy.

I lay and rested as prescription said.

Manoeuvred with the Greeks, or sallied out

Each day with Hector. Finally my bed

Became Achilles' tent, to which the lout

Thersites came reporting numbers dead.

I was myself: subject to no man's breath:

My own commander was my enemy.

And while my belt hung up, sword in sheath,

Thersites shambled in and breathlessly

Cackled about my friend Patroclus' death.

I called for armour, rose, and did not reel.

But, when I thought, rage at his noble pain

Flew to my head, and turning I could feel

My wound break open wide. Over again

I had to let those storm-lit valleys heal.

De Wond

Aan het einde van de zesde week begon

Mijn diepe hoofdwond eindelijk te helen.

De dalen werden donker, dorpen stom:

Van vreugde dorst ik spreken noch bewegen;

Een wond die enkel tijd genezen kon.

Steeds in mijn geest was ik in Troje waar

Ik na mijn zeereis vocht aan beide kanten.

Ik deelde zelfs de vreugd van Helena

En groeide op - om Troje te zien branden -

Als Neoptólemos, die dwarse knaap.

Ik lag en rustte uit volgens recept.

Vocht met de Grieken mee, of rukte uit

Met Hector elke dag, zo werd mijn bed

Achilles’ tent toen daar door de schavuit

Thersites het aantal doden werd gemeld.

Ik was geheel mezelf en niemands knecht:

Mijn vijand was mijn eigen commandant.

Mijn zwaard was in de schede weggelegd

Toen mij door Thersites die binnenkwam

De dood van Patroclos werd aangezegd.

Ik greep mijn wapenrusting, zonder vrezen.

Maar denkend aan zijn pijn en laatste snik

Voelde ik toen, door razernij gedreven

Mijn wond weer open gaan en weer moest ik

Die dalen, stormverlicht, laten genezen.