Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -
Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"
Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."
A Persian Nobleman:
This morning, deathly pale, my gardener flees
Into my house: “ Sir, sir, one moment, please!
Back in the rose garden, to my distress,
While pruning shoots I turned, and there stood Death.
Frightened, along the other side I ran,
But saw the threatening gesture of his hand.
Master, your horse, I’ll dash off so I can
Before the evening be in Isfahan!”-
This afternoon (long after he had left)
‘t Was in the cedar park that I met Death.
He waits in silence. “Why did you,” I say
“Threaten my servant earlier this day?”
“It was no threat,” he smilingly replies,
“That made your gardener flee. I was surprised
To see at morn still working here the man
I was to fetch at dusk in Isfahan.''