ADLESTROP

Yes. I remember Adlestrop—

The name, because one afternoon

Of heat the express-train drew up there

Unwontedly. It was late June.

The steam hissed. Someone cleared his throat.

No one left and no one came

On the bare platform. What I saw

Was Adlestrop—only the name

And willows, willow-herb, and grass,

And meadowsweet, and haycocks dry,

No whit less still and lonely fair

Than the high cloudlets in the sky.

And for that minute a blackbird sang

Close by, and round him, mistier,

Farther and farther, all the birds

Of Oxfordshire and Gloucestershire.

Ja, Adlestrop, ik weet het nog -

De naam. De sneltrein maakte daar

Een ongebruikelijke stop.

Een middag, midden in het jaar.

Er siste stoom. Er werd gekucht.

Geen mens ging weg, geen mens kwam aan

Op het perron, en wat ik zag

Was Adlestrop - alleen de naam

En wilgen, wederik en gras,

Spirea, hooi en berenklauw,

Niets minder eenzaam, minder stil

Dan hoge wolkjes in het blauw.

En zuiver zong een merel toen

Dicht bij, en rond hem, mistiger,

Het hele verre vogelkoor

Van Oxfordshire en Gloucestershire.