The almanac of time, hangs in the brain;

The seasons numbered, by the inward sun,

The winter years, move in the pit of man;

His graph is measured as the page of pain

Shifts to the redwombed pen.

The calendar of age hangs in the heart,

A lover’s thought tears down the dated sheet,

The inch of time’s protracted to a foot

By youth and age, the mortal state and thought

Ageing both day and night.

The word of time lies on the chaptered bone,

The seed of time is sheltered in the loin:

The grains of life must seethe beneath the sun,

The syllables be said and said again:

Time shall belong to man.

Het jaarboek van de tijd huist in het brein,

De innerlijke zon telt elk seizoen,

Diep in de mens roert zich de winterpijn,

Daar registreert de barensweee pen

De rode levenslijn.

De levensalmanak huist in het hart,

Een liefdesflits verscheurt het oude blad,

De centimeter tijd rekt tot een voet,

Van jong tot oud, de sterfelijke staat

Is dag en nacht aan zet.

Het woord der tijd geboekstaafd in het bot,

Het zaad der tijd moet schuilen in de schoot:

De levenskiem door zonnekracht verhit,

De lettergrepen keer op keer verwoord / hervat:

[of: Herhaald de woorden tot in eeuwigheid:]

De mens beheert de tijd.