Ernest Dowson A Last Word

A Last Word

Let us go hence: the night is now at hand;

The day is overworn, the birds all flown;

And we have reaped the crops the gods have sown;

Despair and death; deep darkness o'er the land,

Broods like an owl; we cannot understand

Laughter or tears, for we have only known

Surpassing vanity: vain things alone

Have driven our perverse and aimless band.

Let us go hence, somewhither strange and cold,

To Hollow Lands where just men and unjust

Find end of labour, where's rest for the old,

Freedom to all from love and fear and lust.

Twine our torn hands! O pray the earth enfold

Our life-sick hearts and turn them into dust.

Een laatste woord

Laten we gaan, het is nu bijna nacht;

De vogels heen, de dag heeft afgedaan;

Wij oogstten het door god gezaaide graan:

Wanhoop en dood, het diepe duister wacht,

Broedt als een uil, en wij zijn niet bedacht

Op vreugde en verdriet, alleen de waan

Van loze ijdelheid dreef ons bestaan,

Hield ons verdorven clubje in zijn macht.

Laten we gaan, naar verten vreemd en koud,

Het Lege Land, waar mensen goed of kwaad

Afzien van arbeid, rust voor jong en oud,

Waar vrijheid is van liefde, lust en haat.

Handen ineen, totdat de aard’ zich vouwt

Om ons moe hart en het tot stof vergaat.