God's Grandeur

The world is charged with the grandeur of God.

It will flame out, like shining from shook foil;

It gathers to a greatness, like the ooze of oil

Crushed. Why do men then now not reck his rod?

Generations have trod, have trod, have trod;

And all is seared with trade; bleared, smeared with toil;

And wears man's smudge and shares man's smell: the soil

Is bare now, nor can foot feel, being shod.

And for all this, nature is never spent;

There lives the dearest freshness deep down things;

And though the last lights off the black West went

Oh, morning, at the brown brink eastward, springs —

Because the Holy Ghost over the bent

World broods with warm breast and with ah! bright wings.

Gods Pracht

De wereld is geladen met Gods pracht

Die opvlamt als de gloed van goudpapier;

Een olievlek die aanwast tot rivier.

Waarom slaan wij geen acht op zijn gezag?

De mens draaft door van dag tot dag tot dag;

Handel en haast hebben de boel verstierd,

Besmet, besmeurd, met mensengeur ontsierd;

De voet geschoeid, de aarde afgetrapt.

Toch gaat natuur nooit helemaal verloren,

Omdat haar wezen zoet en zuiver is

In het oosten wordt een roze dag geboren

Die eerst gekluisterd is aan duisternis –

Omdat Gods Geest met vleugels vol erbarmen

Deze verdorven wereld blijft omarmen.