Amici santi

Il 14 luglio era un giorno prezioso per S. Francesco di Sa­les: S. Agostino, S. Tommaso e S. Bonaventura erano i suoi dottori favoriti, ai sentimenti dei quali – diceva egli – l’anima sua si era interamente abbandonata. Ordinariamente predicava il giorno della festa di S. Bonaventura, e sempre andava a celebrare in qualche chiesa francescana: invocava quotidianamente questo Santo perché al battesimo era stato chiamato Francesco­ Bonaventura, sebbene, per volere di suo Padre, che piccino lo chiamava suo figlioccio, gli rimanesse poi solo il nome di Fran­cesco. Nella sua nobile e devota famiglia si professava un vero culto di devozione verso il Serafico Padre San Francesco e il suo Ordine; e il nostro Santo soleva dire non essere nè il cap­puccio tondo, né il cappuccio lungo, né la manica stretta, né la ma­nica larga e neppure il piccolo o grosso cordone che gli facevano amare i figli di S. Francesco, ma la loro puntualità nell’osservanza e nell’

imitare le virtù del Serafico Fondatore: assicurava pure di compiacersi singolarmente nel leggere e citare dal pulpito gli scritti di S. Bonaventura, da lui stimato uno dei più giudiziosi Dottori della Chiesa, e del quale aveva sempre molto ammirato la dottissima modestia e la savia umiltà.

Una volta, per la festa di S. Bonaventura, aveva ufficiato la mattina nella chiesa di S. Francesco d’Annecy, tenuta dai Padri Conventuali, e verso le due del pomeriggio vi aveva anche pre­dicato in lode di S. Bonaventura: ritiratosi a casa verso sera, vennero a visitarlo due Padri Cappuccini, i quali nella conver­sazione si lamentarono dolcemente per aver egli passato tutto il giorno nella chiesa dei Conventuali e lasciata da parte la loro; il Santo: “Avete ragione – rispose – ma… siamo ancora in tempo” e prontamente indossati il rocchetto e la mozzetta, che da poco aveva deposti, se ne andò con loro, per dare la benedizione in chiesa e fare un’esortazione al popolo ivi adunato. Ammirarono molto quei Padri la dolcezza e condiscendenza del buon Prelato, il quale disse amabilmente: “Eh! non sapete voi che appartengo, senza distinzione, all’Ordine di S. France­sco, al quale mi unisce un triplice cordone che difficilmente si romperà: i miei due nomi di battesimo e l’aggregazione che i vostri Generali mi hanno data e confermata più volte?”

Bł. Mikołaj Savouret (1733-1794) Należał do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Zmarł śmiercią męczeńską podczas rewolucji francuskiej.Mikołaj Savouret urodził się w 1733 r. we Francji. Był kapłanem w Zakonie Braci Mniejszych Konwentualnych (franciszkanie) i kapelanem sióstr klarysek w Moulins w Szwajcarii. W czasie rewolucji francuskiej odmówił złożenia przysięgi na wierność władzy republikańskiej. Został skazany i deportowany okrętem do Rochefort.

Współtowarzyszom niedoli dał budujący przykład pobożności i cierpliwości w znoszeniu niewygód i tortur. Umocnienie w trudnościach czerpał z nauki św. Bonawentury, którego uważał za najznakomitszego w zakonie franciszkanów. Zmarł 16 lipca 1794 roku.

l października 1995 r. w Rzymie papież Jan Paweł II beatyfikował go w grupie 109 męczenników: 64 czasów z czasów rewolucji francuskiej (zwani są męczennikami z La Rochelle lub męczennikami z Rochefort) oraz 45 z okresu wojny domowej w Hiszpanii.

Na wiosnę 1794 roku rewolucjoniści francuscy zgromadzili na dwóch statkach ("Deux-Associes" i "Washington") w porcie Rochefort 828 kapłanów i zakonników. Zesłańcy w odległości zaledwie kilku kilometrów od wybrzeża spędzili tam wiele miesięcy i byli poddani torturom. W ciągu dnia stali jeden obok drugiego na pokładzie, narażeni na zimno, upał, morski wiatr i deszcz. Nocą leżeli ściśnięci w cuchnących lukach, pozbawionych urządzeń sanitarnych.

Przy wejściu na statki zdarto z nich szaty duchowne, pozbawiono bagaży i przedmiotów kultu religijnego. Za posiadanie medalika, książki do nabożeństwa czy brewiarza groziła natychmiastowa egzekucja. Mimo zakazu publicznej modlitwy, więźniowie trwali nieustannie w zjednoczeniu z Bogiem.

Wielu z kapłanów było w podeszłym wieku. Wśród deportowanych prawie połowę stanowili księża diecezjalni: około 300 proboszczów i 85 wikarych. Spośród kapłanów i braci zakonnych największą grupę stanowili franciszkanie - było ich 63. Z Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, oprócz o. Mikołaja Savoureta, zginął i został beatyfikowany również o. Ludwik Armand Józef Adam.