محمد طاهر طاهر رحیمی

اروښاد محمد طاهر طاهر رحیمی

زخمي افغانستان

راشی‌ٔ تاریخ کښې مو خپل ځان وګورﺉ!

اوس مو زخــــمي افـغـانسـتـان وګـورﺉ!

***

ولـې له ځــــــانـه بې خــــبــــریو وروڼو

د بـل غـــــلام ســــره نوکـــــر یو وروڼو

پـردي ملکـو کـــښــې درپه در یو وروڼو

جـهـان کـښـې ټیټ ســر غلامان وګورﺉ

اوس مــو زخــمي افـغـانسـتــان وګورﺉ!

***

تل دشــمــنان پـه مــونږ نـادودې کــــوي

زمـونږ په خــوږ ژوندانه کـویې کــــوي

څــو به پردي په مـونږ نا سـوبي کـــوي

کـه یو ځل موټې شوﺉ بیا ځان وګـورﺉ

اوس مــو زخــمي افـغـانسـتـان وګـورﺉ!

***

لاړشـیٔ مــیــرویس ســره ســلا وکــوﺉ!

دا حــمــدشـاه په څــیــر دعـــــا وکــوﺉ!

د هـنـدوکـــش پـه ســــــــر رڼـا وکــوﺉ!

د مــلالــی څــیــرې ګــرېوان وګــورﺉ!

اوس مــو زخــمي افـغـانسـتـان وګورﺉ!

***

هغــه نامـتـو وزیراکــبـر مــوڅــه شــو؟

د پـښـتـنو تیـره خنـجــر مــو څــه شــو؟

د اسـتـقـلال آمــاني سـر مــو څــه شــو؟

نـن مـــو ګلـشـن وطــن ډېـران وګـورﺉ!

اوس مــو زخـمـي افـغـانـستـان وګـورﺉ!

***

د آباســیــن ســـوي زګــیــــروي چه اورم

د خـــپلو خلکــو اوســـــــــیلـــې چه اورم

یـا د هـــلـمنـد نـارې زوه ګــــې چه اورم

وایي فـغـان د خـپل سـیســـتـان وګـــورﺉ!

اوس مــو زخــمي افـغـانسـتـان وګـــورﺉ!

***

نن چه تـیــری په مــونـــږه روس کـــــوي

یا هــغـــــه دغـــه بـل منحـــــوس کـــــوي

بې حــــرمـتــي مــــو د نامـــــوس کــــوي

لـه مـــکــره ډک راتــه ایـــران وګــــورﺉ

اوس مــو زخــمي افـغـانسـتــان وګــــورﺉ!

***

د طـــاهــر دا یــو مـــــــــــصلحت ومــنیٔ!

خــپلو غـــوږو کــښــې نصــیــــحت ومنیٔ!

قــومــونه یــــــوشیٔ یو وحــــــدت ومــنیٔ!

بیــا ګــرد جــهــان ځـانتــه حیــران وګورﺉ!

اوس مــــو زخــمي افـغـانــسـتــان وګـورﺉ!

(محمد طاهر طاهر رحیمی)

پټه مینه

خپل عمل د لارې مل

عاقـــبت مې قسمــت مخ واړاوه شــــا تـه

فلک څه جــــــــبر کښې پريښودم دنیـا ته

خوږه ژبه، خوږ ملت، خوږ کلی کورمې

غـــمازان راته په اور سوزي هــر خواته

ورور له وروره خبر نه دی پلار له ځويه

ځوان او زوړ پرې وتې خوله کښې د بلا ته

خپل خپلوان راته په هر کور کښې ګواښیږي

د ژونــدون طمـــعـــه نن نه لرم ســـبا تـــه

د بل چا هیلی ته ناست یمــــه شـــرمــېـــږم

درویزګـــــریــم اریان ګـــورمــــه هرچا ته

پــه خـــــپل قـــدر د پـښـتــو نه پوهــیدلـــم

اوس احــــتــــیــــاج یــم د پردۍ ژبې وینا ته

د نظر تاویز لوګـــــې راپســـــــې وکـــــړﺉ

څـــــو به ناست یمــه د مــیــامــلا دعــــا ته

د طاهر په حـــال به بل څـــوک مـــلامت وي؟

غــــور ځـــولی خـــپــل عمل د نــفــاق څـا ته

(محمد طاهر طاهر رحیمی)

پردیسي

خم خــانې مــې د شــرابو مــات کودي شو

پلار او ځوی او ورور ټول رانه پردي شو

د حـیـرت په ټال کـښـې ناست یمه زنګېـږم

امــیــدونه مـــې د ژونـد چــټي پــټي شــــو

پـــه وطــــن راتـــه د ویـــنو بــاران اوري

دشــمنان مــې راته هرګوټ کښې برګي شو

هره تـیـګه ســـره سکروټه ســـره لــمبـه ده

سـم او غــــرمـــې د وطن د اوربټي شـــــو

کــــه د بل وطن جنت شي خپــل مې نه دی

په پردي کور کښې مې ژوند په بې ننګي شو

دا څـــه حــال او څـه فـســاد راباندې کـیــږي

چه دوه وروڼه مـــې یو بل ته په ګــوندي شـو

ثمـــره مــې د خـــپل نیت او خـــپل عمل دی

نغــــری کــښــې مــې اغــیار راته خوندي شو

ربه ژر مــــې خــپل وطــن راته آباد کــــړې

طاهر ولې په پردې ملک کــښــې بندي شـــو

(محمد طاهر طاهر رحیمی)

افغانستان

سامې له کالبو ته وځی فکر کوم ځان پسې

ډېر یم خفه شوې خوږ وطن افغانستان پسې

٭٭٭

څو به زه بې وزله مهاجر په بل وطن پروت یم

څو به زه بې یاره بې ساغر او بې کفن پروت یم

څـــو به دا غـــیـــار او بیګانه وپه لمن پروت یم

آه افسوس په کار دی خلکو داسې یو انسان پسې

ډېــــریم خـفـه شوی خوږ وطن افغانستان پســې

٭٭٭

مـــاکــړي خاړپوڅې په کونړ او علینګار کښــې دي

ښه خواږه دوستان مې په کابل او ننګرهار کښې دي

ډېرې خاطرې مې په پروان او په مزار کــښـې دي

کـــله په اټکل کــښــې غلی لاړشم د بخــتــان پســې

ډېر یم خــفــه شــوې خوږ وطن افـغـانسـتـان پســې

٭٭٭

ښه سـپـیـنـه سپوږمۍ په ځلــیدله د آســمـان په سر

کــاڼۍ د لاجـــورد او زمــــردو د پـــــروان په سر

لــعــل او د یا قــــوتوو کـــانونه بدخــشــان په ســر

هرڅـــه رانه پاتې اوس روان یــم کــــاروان پســـې

ډېر یم خــفــه شــوی خــوږ وطن افـغـانسـتـان پسې

٭٭٭

ما خو په سالنګ کښې ډېر خواږه توتان خوړلي دي

برمې په خنجان کــښـې ګــوره یخې اوبه چښلي دي

پاس مې له دوشـی نه ســمنګان انځــیــر څکلي دي

لږ به پورته لاړمــه قــیـمــاغ د تاشـقـرغـــان پسې

ډېر یم خــفــه شــوی خــوږ وطن افـغـانستـان پسې

٭٭٭

ډک مــــې له عاڼو او ګــرګــروځنې غــــرونه دی

ښه ښـایسـتـه پسـتـونه راته ډک دغرو ســرونه دی

ډېــــر لــه برمـــه ډک راته پښــتــانــه ورونه دی

سرمې دې خیرات شي داسې ملک داسې جهان پسې

ډېــریم خـفـه شوی خــوږ وطن افـغـانسـتـان پســې

٭٭٭

ګل دنــارنـجانــو مــې لیـــدلی ننګرهـــار ګــښــې دی

خوند د سپین کبانو مې زړه وړی په فرخار کښې دی

لـعـل او سـایبی انــګور خـــوړلی کندهار کــښــې دی

اوس مې زړه تخنیــږي لږ ښــوروا دکوهدامان پسـې

ډېر یم خــفــه شوی خــوږ وطن افـغـانسـتـان پسـې

٭٭٭

لاړشو«باسـول» کـښـې به په بیرو ښې میلی وکړو

کوزبه د شـمـشـاد په سر درو کـښـې نندارې وکړو

بیـا ځــو« وایه ګل » ته د پنیر پسې څو شپې وکړو

خــوند د « اشــاوې » پنیر مې بیایي کوهستان پسې

ډیر یــم خــفــه شوی خوږ وطن افـغـانسـتـان پسـې

٭٭٭

نه یمــــه پکــتــیــا ته تلــی ډېر په زړه ارمـان لرم

ګرچه خوست،منګل ،ځاځو،ځدران کښې هم صنفیان لرم

مــیـنه له اتڼ ســـره خــپل زړه کــښــې د هر ځــوان لرم

حــب د ګــران وطن دی چه مې زړه ځي خپل ایمان پسې

ډېر یم خــفــه شـــوی خـــوږ وطن افــغــانسـتـان پســې

٭٭٭

ورځو د نو روځ کښې د سخي میلی « مزار » کښې وي

خــیل د جنکو په ګــرمو شــپـو کښــې ګل بهار کښې وي

یـا به په پغــمــان اوچهل ســتــون یا ننګرهار کـښـې وي

ځکه مــې ارواځــي ګل غـــونـــدۍ ته ارغـــوان پســې

ډېـریــم خــفــه شــوی خــوږ وطن افـغـانســـتـــان پســې

٭٭٭

خــوند دخــــټکو د « اســقــــلان » به رانه هیـــر نشي

سـرو سـرو هندوانو د رباطک نه به څــوک تیــر نشي

دوه کاســو قـــروتي د بــلولی باندې څــوک سـیـر نشي

زه طاهر ځــورېږم خــلکو یو مـــوټې ســتــوان پســې

ډېــــر یم خــفــه شــوی خــوږ وطن افـغـانسـتـان پســې

ســامــې له کــالبـــوته وځي فکر کـــوم ځــــان پســې

(محمد طاهر طاهر رحیمی)