De robot in de klas

Enkele moeilijke woorden 

Leestekst

De robot in de klas.

In een moderne school, ergens in de toekomst, stond een robot voor de klas.
Hij had een scherm als gezicht, wielen als voeten en sprak met een zachte stem.
De kinderen waren eerst verbaasd. “Waar is onze juf?” vroegen ze.
De directeur legde uit dat de robot tijdelijk les zou geven. Hij wist alles over sterren, planeten en raketten.
De kinderen stelden moeilijke vragen en de robot gaf altijd het juiste antwoord. Hij kon rekenen, lezen en zelfs zingen.

Maar na een paar dagen merkten de kinderen iets.
De robot kon niet lachen. Hij begreep geen grapjes en wist niet wat verdriet was.
Toen een leerling huilde omdat haar kat was overleden, zei de robot: “Dat is een feit.”
De kinderen misten hun echte juf. Na een maand kwam ze terug.
Ze gaf knuffels, maakte grapjes en luisterde naar verhalen.
De robot bleef als helper in de klas. Nu werkte hij samen met de juf en iedereen was blij.

Op een dag organiseerde de juf een project over robots. De kinderen mochten hun eigen robot ontwerpen.
Ze tekenden robots die konden dansen, koken, troosten en zelfs huiswerk maken.
De echte robot keek mee en gaf tips. Hij leerde van de kinderen hoe belangrijk gevoelens zijn.
Langzaam begon hij te begrijpen wat lachen en verdriet betekenen.
De klas werd een plek waar technologie en menselijkheid samenkwamen.
En de kinderen?
Die leerden dat kennis belangrijk is, maar vriendelijkheid nog belangrijker.

De tekst beluisteren