Nigra vagonar'

(Poór Péter: Ajjaj, fekete vonat)

Ĉi foje mi ne simple tradukis tiun kanzonon, sed surbaze de la originala temo (fino de somera amo, forveturo per trajno) mi reverkis ĝin por movada gusto.

Mi ne tute kaŝe esperas, ke ĝi eble fariĝos tradicia adiaŭ-kanto de la kongresoj... :-)

Aŭskultu!

Kongresa lasta tag', kiso sub verda flag' jen la fin',

Por ĉiam iri for, turmentas min la korbat',

Dum ŝia hasta pas', glutas ŝin jam amas' de l' staci'

Per tiu lasta "ĝis" ni ĉion aranĝis.

Nigras tiu vagonar', post am' ĉiam la amar',

Jen la flamo de l' amor' iĝas fum' en nebula memor'

Klaris por mi la fat', tamen ne sortobat' tiu fin',

Konsolu poste jam, eble min nova amo,

Komplikas viv' nia, superfluas tia amroman'

Trajnas en klaka bru' jen ĉiam ni jam plu.

Nigras tiu vagonar', post am' ĉiam la amar',

Jen la flamo de l' amor' iĝas fum' en nebula memor'

Senhomas la staci', forestas multnacia rondo,

Amis ni dum la temp' de l' kongresaj eventoj,

Spite al tiu am' disiĝis por ĉiam nia viv',

Pasis Kongresa ĝoj', kaj ĉiuj aranĝoj.

Nigras tiu vagonar', post am' ĉiam la amar',

Jen la flamo de l' amor' iĝas fum' en nebula memor',

Nigras tiu vagonar', post am' ĉiam la amar',

Venos la alia am', sed la kant' estu sama ĉiam',