زمین لرزه در کرمانشاه و کردستان را به همه ایرانیان تسلیت میگویم.

خبر کشته شدن بیش از 400 نفر در زمین لرزه کرمانشاه و کردستان دل همه را بدرد آورد.

. فیلمهای منتشر شده از خرابیهای زمین لرزه حاکی ازعدم هم آهنگی گروه های امداد و بی تکلیفی سربازان و سایر گروه های امداد گر بود. در این میان عدم مدیریت موثر کمک رسانی کاملا مشهود بود. تعداد زیادی از زلزله زدگان بدون آب و غذا و پتو و چادر و کمکهای درمانی رها شده بودند. بنا بر اعتراف مسولین در حالیکه تمرکزی برای امداد به چند شهر صورت گرفته بود بالای 1900 روستای زلزله زده به امان خدا رها شده بودند.

نکته دیگری که کاملا مشخص بود نحوه خراب شدن خانه های تازه ساز مسکن مهر بود که نشانه ای از بی توجهی سازندگان آنها به مقاوم سازی آنها در برابر زمین لرزه بود. در اکثر این آپارتمانها استخوان بندی بتونی دست نخورده باقی مانده بود ولی گویا بقیه مصالح ساختمانی را با آب دهان بهم چسبانده بودند که نتوانستند در مقابل لرزش زمین مقاومت کنند واینچنین خرابی ای را به بار آوردند.

آمار اولیه کشته شدگان این فاجعه نشان میدهد که بیش از چهارصد نفر از هموطنان ما جان خود را از دست داده اند در حالیکه آمار کشته شدگان در کردستان عراق زیر ده نفر است. این اختلاف بزرگ بین آمار کشته شدگان در ایران و عراق انسان را به فکر میاندازد که چرا باید چنین تفاوت فاحشی وجود داشته باشد؟ آیا سود جوئی و بی مسئولیتی سازندگان آپارتمانهای مسکن مهر در کشور ما چنین کشتاری را ببار آورده است؟ آیا نظارت دقیق بر کار پیمانکاران صورت نمیگیرد؟ آیا مهندسین ناظر کار خود را جدی نمیگیرند و یا خدای ناکرده در میان آنها هم فساد نفوذ کرده و حاضرند براحتی خریداری شوند و اجازه دهند پیمانکاران مقررات ایمنی ساختمان را نا دیده بگیرند و از مصالح غیر استاندارد استفاده کنند. آیا استانداردهای ساختمانی باید بازبینی شوند؟

پاسخ به این پرسشها هر چه باشد باید با ایجاد یک کمیسیون تحقیقاتی علت را یافت وبا مسئولین خاطی برخورد قانونی نمود. باید از اشتباهات درس گرفت و از پیش آمدهای نظیر آن در آینده جلوگیری کرد. باید دراستانداردهاو مقررات خانه سازی ونحوه اجرای آنها بازبینی کرد. باید گروه های امدادی را به نحو موثر تری مدیریت کرد تا در حوادث آتی مردم بدون آب وغذا و چادر و پتو و کمکهای درمانی رها نشوند. واز همه مهمتر باید فساد رادر تمام دستگاه ها ریشه کن کرد.