تصادف اخیر که باعث کشته شدن حداقل چهارده تن از دختران تیز هوش در استان فارس شد دل همه را بدرد آورد.

FRIDAY, 1 SEPTEMBER 2017

این حادثه جانخراش که باعث کشته شدن چهارده تن ازعزیزان ما شد یکی از حد اقل بیست هزار حادثه ای است که هر ساله منجر به کشته شدن هموطنان ما در تصادفات رانندگی میشود.

زمان آن رسیده است که به آمار تلفات جانی در اثر تصادفات رانندگی توجه بیشتری شود. لازم به ذکر است که در سالهای اخیر تقریبا آمار تلفات جانی از سی و اندی هزار به زیر بیست هزار رسیده و هر سال مسئولین پلیس راه به خودشان تبریک میگویند که این آمار را کاهش داده اند . باید توجه داشت که حدود بیست هزار کشته در سال هنوز هم رقم بسیار بالائی است و از حد متوسط جهانی خیلی بیشتر است و این نشانه ای از بدی راه ها و فرسودگی وسائل نقلیه وبد تر از همه عدم وجود فرهنگ رانندگی و اطاعت از قوانین آن است . در مورد فرهنگ سازی رانندگی هر چه گفته شود کم است چه جامعه ما شدیدا به آن نیاز دارد.

متاسفانه به علت اصرار مسئولین در مورد مسائلی نظیر حفظ حجاب ودخالتهای بیجای مامورین امر به معروف در مسائل شخصی، در میان جوانان ما نوعی عصیان بر علیه قوانین مملکتی به وجود آمده که در اثر آن هر نوع قانون شکنی بصورت یک اسپورت در آمده است.برای مثال اگر مصرف دخانیات در مکانهای عمومی ممنوع میشود از فردا همه جوانها میخواهند نه تنها سیگار بلکه قلیان که ضررش به مراتب بیشتر از سیگار است بکشند ویا اگر عابرین پیاده به محل خط کشی شده برای رفتن به آنسوی خیابان هدایت میشوند ، همه میخواهند از هر نقطه ای که دلخواهشان است اقدام به رفتن به آنسوی خیابان کنند . رانندگان هم به حق تقدم عابرین پیاده در محل خط کشی شده احترام نمیگذارند ونتیجه کار هرج و مرجی است که در خیابانهای شهرهای بزرگ بخصوص تهران در جریان است.

علاوه بر همه اینها مدل حمل ونقل شهری وبین شهری ما که بر اساس استفاده ازوسائل نقلیه موتوری بر روی جاده ها است معایب بسیاری دارد که شامل مصرف بسیار بالای بنزین و گازوئیل ، ایجاد آلودگی محیط زیستی و از همه مهمتر تلفات بالا در تصادفات رانندگی است.

این مدل حمل و نقل به علت وجود لابی بسیار قدرتمند شرکتهای اتومومبیل سازی امریکا درآن کشور رایج شد ودر مقایسه با مدل اروپائی که اتکایش بر استفاده از راه آهن است بسیار غیر مسئولانه و توام با ولخرجی بسیار است. در کشور ما هم که پیروی از مدلهای امریکائی در گذشته بسیار معمول بوده است، برنامه ریزان بدون توجه به شرایط مملکتی مدل ارتباطی بین شهری را با اتکا به استفاده از جاده ها و نه راه آهن طراحی کردند .

امروزه با توجه به معایب ذکر شده لازم است که سرمایه گزاری دولتی در جهت توسعه راه آهن که از نظر ایمنی بسیار بهترودر ضمن مقرون به صرفه تراست ودرعین حال حدود هفت بار کمتر ایجاد آلودگی میکند ، هدایت شود.