فرزاد وحید در سال ۱۳۲۸ در خانواده ای فرهنگی در تهران به دنیا امد.

او دانش آموخته دبیرستان البرز و دانشگاه شریف است.

در سال ۱۳۵۳ برای ادامه تحصیلات خود در رشته مهندسی شیمی به انگلستان رفت ودر دانشگاه نیو کاسل به ادامه تحصیل پرداخت و تز دکتری خود را در مورد سنتز ازون در تخلیه الکتریکی نوشت.

پس از بازگشت به تهران در سال ۱۳۵۹بعنوان استادیار در دانشگاه تهران به کار مشغول شد و با شروع جنگ ایران و عراق به انگلستان بازگشت و در دانشگاه های نیوکاسل و بریستول به عنوان محقق مشغول بکار شد.

پس از مدتی تدریس ریاضیات در مقاطع مختلف سرانجام از دانشگاه میدلسکس با درجه دانشیاری بازنشسته شد. او در تمام طول زندگی خود به شعر عشق ورزیده و شاعرانی چون حافظ ، خیام ، سعدی ، مولانا و فردوسی را تحسین می نموده است، به همین دلیل در شعرهایش حال و هوای اشعار فارسی به خوبی به چشم میخورد.

Farzad Vahid was born in 1949 in a middle class family in Tehran.

He graduated from Sharif University in Tehran. He went to England to continue his education in chemical engineering in 1974. His phD thesis was about synthesis of ozone in electrical discharges.

He returned to Tehran in 1980 to take up a lectureship in Tehran University. Soon afterwards the Iran- Iraq war broke out and he returned to England, where he has been living ever since. He retired from teaching, ending his career as an associate lecture in Middlesex University in London.

He has been a lover of poetry all his life and an admire of famous Persian poets such as Hafiz, Khayyam, Saadi, Rumi and Ferdowsi.

As a consequence his poems have the hall mark of Persian poetry.