การทำใจให้กระจ่างไม่เป็นสอง

บทความจากคัมภีร์บทเริ่มต้นสู่ตันตระ ทรรศนะแห่งความบริบูรณ์

การทำใจให้กระจ่างไม่เป็นสอง

ด้วยการไตร่ตรองกระแสแห่งสติในการทำสมาธิ เราถูกชักนำอย่างเป็นธรรมชาติ ให้ไปสู่ประสบการณ์อันกว้างขวางของการไม่เป็นสอง (เอกภาพทางความคิด) ดังเราสังเกตความคิดของตนเองอย่างระมัดระวัง เราจะทราบว่ามันบังเกิด คงอยู่ และหายไป ไม่จำเป็นที่จะบังคับ ขับไล่ความคิดจากใจเรา เพียงเพราะแต่ละความคิดที่เกิดจากคุณสมบัติอันกระจ่างของจิตใจ จะค่อยๆ จางหายกลับสู่คุณสมบัติอันกระจ่างอย่างเป็นธรรมชาติ เมื่อความคิดหายไปในที่สุดเช่นนี้ เราควรรักษาให้ใจเรามุ่งผลไปยังความกระจ่าง โดยไม่วอกแวก ให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

จะเห็นได้ว่าคัมภีร์ได้สอนการฝึกปฏิบัติให้เข้าสู่ความสุขที่ยั่งยืน ตามผู้ที่ฝึกสมาธิพลัง เมื่อมีจิตวิญญาณในการรับรู้พลังงาน เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิด จึงเกิดการสั่นสะเทือนของพลังงาน ยิ่งสัญญานั้นใหญ่มาก จะสั่นสะเทือนมาก เพียงแต่เรารับรู้ เฝ้าดู ติดตามการไหลเวียนกระแสพลังงานให้ได้ตลอดและต่อเนื่อง จะทำให้สิ่งที่มีผลกระทบต่อเรา เกิดความเร็ว และขยายชั้นพลังงานออกไป เราถึงจะเข้าสู่ความกระจ่างอย่างแท้จริงที่เป็นธรรมชาติ แต่มนุษย์เราย่อมมีอัตตา อยู่ที่ความคิด เมื่อเกิดเหตุการณ์ต่างๆ เข้าไปเกาะติดกับความคิด ไม่ได้ดูความรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้น จึงเกิดการยึดในคลื่นความถี่นั้น ไม่เกิดอิสรภาพ จึงทำให้เกิดทุกข์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพียงแต่ถ้าเรามีสติดูในสิ่งที่มันเกิด รับรู้ เฝ้าดู ติดตามให้ได้ตลอดและต่อเนื่อง และยอมรับ เผชิญ กับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อนั้นความกระจ่างในใจจะเกิด มันเป็นการยากที่เราจะละ อัตตาตัวตน ยิ่งมีพลังงานมาก ยิ่งเห็นความรุนแรงของความคิดที่เกิดขึ้น สิ่งเหล่านี้อย่าไปหนีจากมัน เพียงแต่คอยเฝ้าดูมัน แล้วเราจะพบกับสิ่งที่ไม่เป็นจริงคือไม่เห็นอะไร ซึ่งบทเริ่มต้นสู่ตันตระทรรศนะแห่งความบริบูรณ์ได้แสดงไว้ว่า ลามะธิเบตมักกล่าวว่า การไม่เห็นคือการเห็นที่สมบูรณ์ สิ่งที่เราเห็นมันหนักแน่น มีผลกระทบกับเราเพราะเรายึด แต่เมื่อไม่ยึดในสิ่งที่เห็นเมื่อนั้นเราจะเห็นโดยสมบูรณ์ และมีความกระจ่างในใจอยู่เสมอ

คัมภีร์นี้ถือว่าเป็นคัมภีร์อันศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถทำพาจิตวิญญาณทุกผู้ทุกนาม เข้าสู่หนทางสู่ธรรมชาติที่แท้จริง และบอกถึงขั้นตอนการฝึกปฏิบัติเพื่อการตรัสรู้ มีอยู่ สามประการ คือ1. การละ 2.จิตใจมั่นคงของโพธิสัตว์ 3. มุมมองที่ถูกต้องต่อความว่างเปล่า (ความกระจ่างในใจ) ซึ่งเป็นสิ่งที่ล้ำค่า มันอยู่ในทุกผู้ทุกนาม เพียงแต่ให้หันกลับมาดูตัวเอง และจะพบความพุทธะอยู่ภายใน ชนะใดไม่เท่าชนะใจตัวเอง สาธุ สาธุ สาธุ...