Er was eens...
(een Italiaans verhaal)
Er was eens een koppel met een zoon van 12 jaar, en een ezeltje.
Ze besloten op reis te gaan om de wereld te ontdekken.
Ze vertrokken alledrie, samen met hun ezel.
Toen ze in het eerste land aankwamen, hoorden ze de mensen
zeggen : 'Kijk eens naar dat slecht opgevoede jongetje. Hij zit
op de ezel, terwijl zijn arme ouders, die al oud zijn, de ezel moeten
trekken'
Toen zei de vrouw tegen haar man: 'Wij kunnen niet toelaten
dat de mensen zo slecht spreken over onze zoon.'
Haar man liet het jongetje van de ezel komen en hij ging er zelf
op zitten.
Toen ze in het tweede land aankwamen, fluisterden de mensen:
'Kijk naar die schaamteloze kerel. Hij laat het jongetje en de arme
vrouw de ezel trekken, terwijl hij op zijn gemakje op de rug van
de ezel zit.'
Toen besloten ze samen dat de vrouw op de ezel zou gaan zitten
terwijl vader en zoon de teugels vasthielden om de ezel mee
te trekken.
In het derde land aangekomen, hoorden ze de mensen zeggen:
'Arme man. Nadat hij een hele dag gewerkt heeft, zit zijn vrouw op
de ezel. En het arme kind... wie weet wat hem nog te wachten
staat met zo een moeder.'
Toen besloten ze dat ze alledrie op de ezel zouden gaan
zitten om zo hun tocht verder te zetten.
In het volgende land aangekomen, luisterden ze naar wat
de mensen hier te zeggen hadden:
'Maar dat zijn beesten ! Ze zijn méér beest dan de ezel die
hen draagt. Ze zullen die ezel zijn rug breken!'
Toen besloten ze alledrie van de ezel af te komen en gewoon
samen met de ezel verder te stappen.
Maar in het volgende land konden ze hun oren niet geloven
toen de mensen hen uitlachten en zegden: 'Kijk eens naar die
drie idioten. Ze gaan te voet, terwijl ze een ezel hebben die
hen kan dragen.
Besluit
Men zal je altijd bekritiseren
en slecht spreken over jou.
En het zal moeilijk zijn iemand te ontmoeten
voor wie je goed zult zijn zoals je bent.
Dus
Leef zoals je gelooft dat je moet leven.
Doe wat je hart je zegt... dus wat je zelf wil.
Het leven is een toneelstuk waar we niet hebben
kunnen voor repeteren.
Zing, lach, dans en bemin
en beleef elk moment van je leven zo intens mogelijk,
vóór het doek valt en het toneelstuk eindigt zonder applaus.
(Charlie Chaplin)