Embedded Files
01 lipca 2012
Łabędzi słyszałem śpiew.
Było to letnim wieczorem: Przy bladym świetle miesiąca, W pośrodku płaczących drzew, Ponad przejrzystym jeziorem, Stała wybladła i drżąca, Łabędzi zawodząc śpiew. Na cichej powierzchni fal Łabędzie pieśni słuchały, Myśląc, że jeden z ich grona Przedśmiertny wylewa żal, Gdyż ona, jak łabędź biały, Co z pieśnią, zraniony, kona, Śpiewała wśród cichych fal. Dziś dla niej ostatni dzień, W którym do śnieżnych słuchaczy Swobodnie przemawiać może Wśród serca gwałtownych drżeń, I głosem śpiewnej rozpaczy Płynąć po modrym jeziorze, Żegnając ostatni dzień.
Gdyż jutro wykopią grób Dziewiczej życia piosence, Pogrzebią sen ideału: Jutro nastąpi jej ślub, I zwiążą na zawsze ręce, Bez serc żywszego udziału W małżeński położą grób. Niemiły weźmie ją mąż - Tak każą względy rodowe, I domu wysokie związki - Te słowa słyszała wciąż... Więc poddać musiała głowę Pod cierń mirtowej gałązki,Pod łańcuch, co włoży mąż.
[...] Więc bólem dobyty śpiew Rzuca, w łabędzia postawie, Tej rzeszy słuchaczy bratniej Spod wieńca płaczących drzew; Ptaki słuchają ciekawie, Bo wiedzą, że to ostatni, Prawdziwy łabędzi śpiew!
~ Adam Asnyk
Było to letnim wieczorem: Przy bladym świetle miesiąca, W pośrodku płaczących drzew, Ponad przejrzystym jeziorem, Stała wybladła i drżąca, Łabędzi zawodząc śpiew. Na cichej powierzchni fal Łabędzie pieśni słuchały, Myśląc, że jeden z ich grona Przedśmiertny wylewa żal, Gdyż ona, jak łabędź biały, Co z pieśnią, zraniony, kona, Śpiewała wśród cichych fal. Dziś dla niej ostatni dzień, W którym do śnieżnych słuchaczy Swobodnie przemawiać może Wśród serca gwałtownych drżeń, I głosem śpiewnej rozpaczy Płynąć po modrym jeziorze, Żegnając ostatni dzień.
Gdyż jutro wykopią grób Dziewiczej życia piosence, Pogrzebią sen ideału: Jutro nastąpi jej ślub, I zwiążą na zawsze ręce, Bez serc żywszego udziału W małżeński położą grób. Niemiły weźmie ją mąż - Tak każą względy rodowe, I domu wysokie związki - Te słowa słyszała wciąż... Więc poddać musiała głowę Pod cierń mirtowej gałązki,Pod łańcuch, co włoży mąż.
[...] Więc bólem dobyty śpiew Rzuca, w łabędzia postawie, Tej rzeszy słuchaczy bratniej Spod wieńca płaczących drzew; Ptaki słuchają ciekawie, Bo wiedzą, że to ostatni, Prawdziwy łabędzi śpiew!
~ Adam Asnyk
Nie bez kozery wybrałam dla Ciebie Danusiu wiersz Adama Asnyka. Dlaczego? Bo, Łabędź jest symbolem czystości, niewinności, dumy, piękna, mądrości, wdzięku. Twoje życie i wartości, które starałaś się przekazać dzieciom: tradycje, kulturę, nieustanne spoglądanie w przyszłość za lepszym jutrem, inspirowanie do zdobywania wiedzy; to Ty kładłaś nacisk do wzajemnej tolerancji, szacunku, zrozumienia drugiego człowieka. Danusiu, Twój łabędzi śpiew niech będzie dla nas modlitwą, bo zawiera prawdę, mądrość, zdobywaną przez lata, cenne refleksje na temat życia i istnienia. Stałaś się pokorna i bardzo skupiona. W tej chwili tylko cisza zaświadcza o Twojej obecności we wszechświecie, wreszcie nieśmiertelności. Zostawiając życie codzienne, podjęłaś daleką wędrówkę. Wierzę i chcę wierzyć, że wokół Ciebie są wszystkie bliskie dusze, które odeszły wcześniej. Mój sen podpowiedział mi, że wszyscy wspieracie się i opiekujecie sobą. Widziałam wszystko w jasnych kolorach i w odświętnej atmosferze. Obiecałam sobie!!! Dla mnie najważniejsze jest Twoje dobro i nie chcę krzywdzić Ciebie moimi łzami; pragnę abyś była szczęśliwa, wolna od ziemskich spraw, pod opieką kochających dusz (taty, dziadka, babci, wujków) i szła bezpiecznie w kierunku Światła. Twoje wartości będą naszym drogowskazem. Kochamy Cię Danusiu.
*/grafika z Internetu/
Google Sites
Report abuse