1 lipca 2022
Wiedziałam, że mnie kocha, było to dla mnie równie oczywiste jak to, że żyję.
Tam bowiem, gdzie jest miłość, słowa są niepotrzebne.
Miłość jest wszystkim. Jest nieśmiertelna. I wystarcza za wszystko inne.
~Diana Gabaldon
~Carina Kroeze
- Kogo kochasz najmocniej, powiedz mi tajemniczy człowieku,
ojca, matkę, siostrę, a może brata?
- Nie mam ojca ani matki, ani siostry, ani brata.
- A przyjaciół?
- Jak dotychczas nie poznałem, co to słowo znaczy.
- A ojczyzna?
- Nie wiem nawet, gdzie jest na mapie
- Piękno?
- Pokochałbym je, gdyby było absolutne i nieśmiertelne.
- Pieniądze?
- Nienawidzę pieniędzy tak, jak wy Boga.
- Cóż więc kochasz strasznie obcy człowieku?
- Kocham chmury... chmury, które płyną o tam wysoko... cudowne chmury!
~ Charles Baudelaire
~tłum. Kazimierz Brakoniecki
Jestem po prostu..., i niczego nie kwestionuję, a poczucie obcości wobec innych i otaczającego świata, doznanie samotności nie jest mi obce.
Czasami tak jest, że żyjemy między snem a wyobraźnią- po prostu we własnym świecie. Cóż, lubię obserwować chmury o zmieniających się kształtach, a to sprawia, że uciekam myślami by po chwili powrócić jeszcze silniejsza.
I tak sobie myślę, że po pewnym czasie zawsze nadchodzi pewien moment zwrotny, kiedy wola przezwyciężenia trudności sprawia, że za wszelką cenę muszę doprowadzić sprawę do końca. Nie ma już znaczenia strach, ból, straty, etc. Poradzę sobie, albo pozostanie uczucie przegranej i własnej słabości…
Tak, mieć w sobie pokorę i prostotę, i nawet zachwycam się niedoskonałościami, jakie niesie ze sobą życie. Czyż uświadomienie sobie istoty życia nie jest już piękne?
Ten wiersz bardzo mnie poruszył. Słowa delikatne, proste, a cudowne chmury wciąż płyną tam wysoko. Tak, zawsze miedzy pytaniami i odpowiedziami…
Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!