* Letarg …

Szarość, mglistość przepełniona

 dniem zwyczajnym, prostym, zwykłym,

 siedzi człowiek w kąt wtulony,

 zagubiony w codzienności.

Sennym okiem życie tłoczy,

 przepełniony zgrozą innych,

 lęk mu towarzyszy skrycie,

 nie pozwala wyjść z ciemności.

 Cudu życia oczekując,

 rusza drogą wprost przed siebie,

 zbiera myśli utajone,

szepce, mówiąc sam do siebie.

Tuż za rogiem światło widzi

 ogarnięte blaskiem oczu,

 pomoc niesie, tak zwyczajnie,

 dłoń podaje, milczy skrycie.

Los przewrotny, los łaskawy

 otchłań ciszy w radość zmienia,

 los skazańca już skończony,

 los wysłańca rozpoczęty.

~Amelia Krawczyk-Bocian