* Wiatrak ...

Pię­trząc się nad ugo­rów chęt­ną mu rów­ni­ną,
Wia­trak, na wszyst­kie wo­kół od­sło­nię­ty świa­ty,
Po­skrzy­pu­je drew­nia­ną w tań­cu kry­no­li­ną,
A na tra­wę jak dia­beł mio­ta cień ro­ga­ty.

Wę­drow­cze, w jed­nym miej­scu za­tkwio­ny ko­stu­rem,
Co zna­czą two­je wstrzą­sy i na­głe po­dry­gi?
Komu kła­niasz się wo­kół dę­bo­wym kap­tu­rem?
Z kim tak traf­nie roz­ma­wiasz na migi i śmi­gi?

W co wie­rzysz? Kogo wi­dzisz nad sobą w la­zu­rze?
Gdy­byś się uczło­wie­czył - ja­kie miał­byś lica?
Co za stwór się za­ta­ił w twej sę­ka­tej skó­rze?
Czym je­steś, oglą­da­ny przez du­chy z księ­ży­ca?

~ Bolesław Leśmian