Embedded Files
01 stycznia 2017
Malować śmierć, żeby choć na chwilę o niej zapomnieć.
~Zdzisław Beksiński
~Zdzisław Beksiński
Kiedy niebo, jak ciężka z ołowiu pokrywa,Miażdży umysł złej nudzie wydany na łup,Gdy spoza chmur zasłony szare światło spływa,Światło dnia smutniejszego niźli nocy grób;Kiedy ziemia w wilgotne zmienia się więzienie,Skąd ucieka nadzieja, ten płochliwy stwór,Jak nietoperz, gdy głową tłukąc o sklepienie,Rozbija się bezradnie o spleśniały mur;Gdy deszcz robi ze świata olbrzymi kryminałI kraty naśladują gęstwę wodnych smug,I w mym mózgu swe lepkie sieci porozpinałLud oślizgłych pająków - najwstrętniejszy wróg;Dzwony nagle z wściekłością dziką się rozdzwonią,Śląc do nieba rozpaczą szalejący głosJak duchy potępieńców, co od światła stroniąI nocami się skarżą na swój straszny los.A w duszy mej pogrzeby bez orkiestr się wloką,W martwej ciszy - nadziei tylko słychać jęk,Na łbie zaś mym schylonym, w triumfie wysoko,Czarny sztandar zatyka groźny tyran - Lęk.
~ Charles Baudelaire, Spleen II
Hipnotyzujące, i przerażające piękno w obrazie Zdzisława Beksińskiego, a do tego ta niesamowita, mroczno - smutna poezja Charlesa Baudelaire'a … Czy ktoś jeszcze potrafi tak sugestywnie opisać Spleen? Stan duszy człowieka, jego udręczoną samotność, apatię, rozdzierający smutek duszy …?
Podświadomie czuję wspólny mianownik dla twórczości Charlesa Baudelaire'a i malarstwa uwielbianego przeze mnie Beksińskiego. Mimo, że ich działalność twórcza przypadała w tak różnych okresach, to łączy ich tajemniczość i mroczna atmosfera.
Poezja i obrazy malarskie zabierają w niezwykłą podróż po najciemniejszych i najbardziej zagadkowych obszarach ludzkiej natury. Upiory przeszłości, lęki dnia codziennego i niewiadome przyszłości spędzające człowiekowi sen z oczu. Każdy z nas zetknął się chyba z takimi problemami… ?
Wszystko, co mnie osobiście porusza i wzrusza dla Ciebie Siostrzyczko… I nie poddam się spleen … !
Niegasnące, styczniowe światełka pamięci [*]
Google Sites
Report abuse