* Pośród nocy

I dziś znów pat­rzę w roz­gwieżdżone niebo, tam nieus­tannie szu­kam Ciebie Siostrzyczko. Gdy jest mi źle, gdy brakuje mi sił, pat­rzę w niebo, ono da­je mi otuchę i przywraca nadzieję. Dostrzegam piękno Księżyca, tajemniczość odbitego światła, i te mrugające gwiazdy rozświetlają drogę przez ciemność … Ach! Czy w tej przestrzeni kosmicznej jesteś Danusiu? Chcę wierzyć, że tak … Moje myśli, lęki, niepokoje, smutek, podążają za ruchem Księżyca… Już jest lepiej; uśmiechnęłam się. Pogrążona w refleksji, już spokojna… Zasypiam … Kolejny raz rozgwieżdżone niebo i wspomnienia przyniosły mi ukojenie…

Danusiu, zawsze to chciałam napisać:

"Najlepsze, co ojcowie mogą podarować swoim dzieciom, to kochać ich matkę…"

Pozostawiam te słowa w tej chwili bez komentarza. Pewnie do nich wrócę… Warte są zastanowienia…

Niegasnące, majowe światełko pamięci dla Ciebie Siostrzyczko [*]