* Pierwszy powiew wiosny…

1 marca 2024

Nie wiem, czy to zapach mokrej ziemi albo zbutwiałych liści przypomniał mi nagle dzieciństwo i wszystkie szczęśliwe dni, które przeżyłam w ogrodzie. Czy kiedykolwiek mogłabym zapomnieć ten dzień? To był początek mojego prawdziwego życia, dorastania do pełnoletności i wejścia do mojego królestwa. Wczesny marzec, szare, spokojne niebo i brunatna cicha ziemia; nagość i jakiś smutek dominowały na dworze w tej wilgoci i ciszy, ale ja stałam w dziecięcym zachwycie pierwszymi powiewami wiosny, pięć zmarnowanych lat opadło ze mnie jak płaszcz, świat przepełniała nadzieja, a ja poprzysięgłam wierność naturze.

 ~Elizabeth von Arnim

Świecące pustkami rabaty, leżące jeszcze zmarznięte grudy ziemi, ale cóż to? Pierwszy i najsamotniejszy kwiat wiosny … Ujrzałam pierwszą śnieżyczkę!

Swój kwitnący spektakl rozpoczęła lśniąca kruszynka. Z ogromną siłą, determinacją przebija połacie zbitej ziemi. Dała radę, gdy reszta ogrodu jeszcze pogrążona jest w zimowym śnie.

Obraz natury zapierający dech w piersiach – cudo walki z przeciwnościami! Pierwsze wyraźne promienie słońca cudnie oświetliły śnieżną biel na kępkach śnieżyczek. Widok bajeczny.

Muszę wziąć przykład z tej niezwykle dzielnej kruszynki. Tylko tak sobie myślę, że w nich jest trochę smutku i te główki opuszczone w niskim pokłonie... Ale nic to, sygnalizują, że zima dobiega końca. W tej chwili wszyscy potrzebujemy słońca i ciepła by z nową nadzieją rozpocząć wiosnę.

Obchodziłabyś dzisiaj swoje urodziny moja Kochana Siostrzyczko! Lśniącą śnieżyczkę ślę Tobie Danusiu …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!