Embedded Files
AS FUNCIÓNS DE RELACIÓN E REPRODUCIÓN NOS HUMANOS
A RELACIÓN: SISTEMA NERVIOSO
SESIÓN 1 A relación: mediante a función de relación o ser humano relaciónase coa contorna (con todo o que temos ao redor de nós)
Na función de relación interveñen o sistema nervioso, os órganos dos sentidos e o aparato locomotor.
A función de relación é aquela que permite ao corpo humano comunicarse e relacionarse co medio que o rodea, así como co propio corpo. Realizan esta función os seguintes aparatos ou sistemas:
- O sistema óseo ou esqueleto: sistema formado polos ósos, que constitúen a estrutura sobre a que se soporta todo o corpo.
- O sistema muscular: sistema formado polos músculos, que protexen e dan movemento ao sistema óseo.
- O sistema óseo e o muscular conforman o que se coñece como aparato locomotor, que é o encargado do movemento de todo o corpo.
-Os nosos órganos dos sentidos son a fonte de información que ten o noso organismo do que acontece no exterior. Vista, oído, olfacto, gusto e tacto informan ao noso cerebro que prepara a reacción aos estímulos e ás informacións que lle chega. Os sentidos comunícanse co cerebro mediante os nervios, por iso forman parte do sistema nervioso.
- O sistema nervioso: sistema formado polas fibras nerviosas e as neuronas, que ten como órgano central o cerebro. É o sistema que permite captar e reaccionar aos estímulos que recibe o corpo do interior e o exterior. Forman parte do sistema nervioso todos os sentidos.
As neuronas son células especiais que forman o noso sistema nervioso, O seu funcionamento exacto é aínda descoñecido pola ciencia, pero sabemos que se conecta en rede, utilizando os seus axones como cables de conexión. As redes de neuronas producen o noso coñecemento, a nosa memoria, as nosas emocións... Hai máis de 86 mil millóns de neuronas no noso organismo.
FIN DA SESIÓN 1
FIN DA SESIÓN 1
Sesión 2
Os sentidos
Encárganse de recibir os estímulos que nos rodean. Os estímulos son sinais de luz, químicas ou mecánicas que nos chegan do exterior do noso corpo . Tamén mandan ao noso cerebro esas informacións para reaccionar e darlles resposta.
Como xa sabedes, os sentidos son: vista, oído, olfacto, gusto e tacto.
Cada un de estes sentidos ten un órgano principal: ollos, oídos, pel, papilas gustativas e pituitaria da nariz.
Vamos estudar dous sentidos moi importantes: a vista e o oído.
A vista e os ollos
Encárganse de captar a luminosidade rebotada nos obxectos. A luz pasa pola pupila, traspasa o cristalino, e chega finalmente á retina Nela, fórmase a imaxen, que é traducida a un idioma de impulsos nerviosos, e envía a información ao cerebro polo nervio óptico.
Partes do ollo:
Córnea: capa externa do ollo
O cristalino é unha lente (transparente como un cristal) que mellora a imaxen.
Pupila: buraquiño polo que pasa a luz.
Iris: parte coloreada do ollo entre a córnea e o cristalino. Ten forma circular.
Retina: capa interna do ollo donde se proxecta a imaxen que pasa pola pupila.
Nervio óptico: nervio sensorial que envía a información ao cerebro.
Outras: podes escoitar falar de outras partes do ollo. É un órgano moi complicado. Dígoche algúns nomes e podes buscalos se tes curiosidade: esclerótica, humor vítreo, humor acuoso, conos, bastoncillos...
O oído e os oídos
Un animal vivíparo: o golfiño. Aquí tedes unha nai e a súa cría.O ser humano é un mamífero polo que temos as seguintes características:
Somos vivíparos.
Temos sexos e reprodución sexual. Para que naza un novo individuo é necesario a unión das células sexuais ou gametos: do gameto masculino, ou espermatozoide, e do gameto feminino, ou óvulo.
Temos fecundación interna. A unión dos gametos prodúcese no interior do corpo da muller. O óvulo é unha das células máis grandes do corpo mentres que o espermatozoide é das máis pequenas.
Mentres que un óvulo mide uns 0,15 milímetros de diámetro o espermatozoide mide 0,055 milímetros, incluíndo a súa longa cola.
Os bebés aliméntanse co leite das súas nais. As glándulas mamarias son as encargadas de producilo.
1. Por que é útil a función de reprodución?
2.Que significa ter reprodución sexual?
3. Que son os gametos? Cales hai?
4. As características principais dos mamíferos en canto á reprodución son...
5. Relaciona as informacións anteriores mediante esquemas.
Os sons entran no oído pola orella, percorren o conduto auditivo externo e chegan ao tímpano que vibra. O movemento do tímpano transmítese pola cadea de osiños, chega ao caracol, que envía a información ao cerebro polo nervio auditivo.Fin da sesión 2
Os sons entran no oído pola orella, percorren o conduto auditivo externo e chegan ao tímpano que vibra. O movemento do tímpano transmítese pola cadea de osiños, chega ao caracol, que envía a información ao cerebro polo nervio auditivo.Fin da sesión 2
Sesión 3
Sesión 3
Exercicios
Exercicios
1- Que é a función de relación?
2- Mediante que sistemas, órganos ou aparatos nos relacionamos co contorno? (O noso contorno é todo o que nos rodea).
3- Que é e para que serve o aparato locomotor?
4-Cales son e para que serven os sentidos? Cal cres que é o sentido que che funciona mellor a ti? Por que?
5- Cal é o órgano principal de cada un dos nosos sentidos?
Deberes para o fin de semana:
6- Debuxa un órgano do oído no teu caderno sinalando as súas partes.
SESIÓN 4
SESIÓN 4
A FUNCIÓN DE REPRODUCIÓN
A FUNCIÓN DE REPRODUCIÓN
Estudiamos agora un dos procesos máis abraiantes da vida dos animais: a súa reprodución. Todos os seres vivos teñen esta función vital, xa que a función de reprodución permítelles aos seres vivos orixinar outros seres vivos semellantes a eles. Aínda así, existen estratexias diferentes para atopala.
A principal diferenza dos tipos de reprodución é a existencia ou non dos sexos. En todos os animais vertebrados existen sexos definidos: a súa reprodución é sexual.
Nos peixes, anfibios, réptiles e aves, a reprodución prodúcese mediante ovos: son ovíparos.
Nos mamíferos, o novo ser permanece no interior da súa nai ata o momento do nacemento: somos vivíparos.
Aínda que todos os mamíferos temos fisioloxías e comportamentos diferentes de cara á reprodución, temos moito en común. Vamos, entón, estudar a reprodución humana como exemplo da reprodución dos mamíferos en xeral.
O noso ciclo de vida
Como todos os seres vivos os seres humanos temos un ciclo de vida ben definido.
As fases que o definen son: a infancia e a nenez, a puberdade, a mocidade, a adultez, a madureza, a vellez e o final da vida.
As fases que o definen son: a infancia e a nenez, a puberdade, a mocidade, a adultez, a madureza, a vellez e o final da vida.
Fin de la sesión 4
Fin de la sesión 4
Sesión 5
O comezo dunha nova vida
Despois de que o espermatozoide fecunde o óvulo comeza o desenvolvemento dun novo ser humano dentro do ventre da súa nai.
Tras corenta semanas de embarazo nacerá un novo individuo. Cando nacemos temos xa desenvolvidos os órganos reprodutores, masculinos ou femininos. Estes órganos constitúen os caracteres sexuais primarios.A esquerda vemos a fecundación dun óvulo por un espermatozoide.
Nesta foto vemos un feto: un bebé aínda non nacido.
A infancia e a nenez
No primeiro ano de vida, o cerebro experimenta un desenvolvemento xigantesco. O bebé aprende de todas as situacións: aprende do amor da súa nai e do seu pai; da relación coas persoas, cos obxectos, coa comida, cos sons... Vai aprendendo a camiñar e a imitar a linguaxe.
Durante os primeiros anos de vida adquirimos capacidades como a de camiñar, falar e aprender sobre o seu contorno, cada vez con máis destreza. Para isto, os humanos temos un tempo moi longo despois da etapa puramente infantil. A este tempo chamámolo nenez.
Durante a nenez, desenvólvese o cerebro humano grazas ás experiencias e aprendizaxes que o neno/a vai acadando. Este proceso, que coñecemos como educación, dura moitos anos durante os que os nenos e as nenas dependen totalmente dos deus pais.
A nenez é unha etapa única e descoñecida no reino animal. Non existe entre outros animais, que camiñan case desde o nacemento e pasan da infancia (cando son cachorros) á adolescencia en moi pouco tempo.
A nenez é tan longa para nós pola necesidade de adquirir unha cultura. Cada grupo humano ten a súa cultura que pasa de xeneración en xeneración. Non aprende o mesmo un neno do Amazonas que outro esquimal, do deserto ou de Europa. No Amazonas é importante saber onde se atopan os animais, peixes e froitos na selva. No Norte, un esquimal ten que aprender a cazar, pescar e defenderse do frío construíndo un igloo.
Nanook constrúe un igloo en pouco tempo
En Europa, os nenos e nenas teñen que aprender a ler, calcular, a utilizar tecnoloxía, etc. No deserto de África, teñen que aprender como sobrevivir no seu ecosistema.
Aquí temos un exemplo: un neno bosquimano do deserto ten que aprender moitas cousas que lle poden salvar a vida.
Mira este vídeo:
A cultura é unha colección de respostas ás diferentes situacións que podemos atopar na nosa vida, en cada un dos diferentes lugares do noso planeta. O perfeccionamento desta cultura é o que nos fala da extraordinaria complexidade do noso cerebro.
No só cambia o cerebro durante a nenez: por suposto, o resto do noso corpo tamén vai mudando ao tempo que medramos. Co tempo vamos parecéndonos cada vez máis aos adultos e somos máis autónomos.
Fin da sesión 5
Fin da sesión 5
Sesión 6
8. Que son os caracteres sexuais primarios?
9. Canto dura o embarazo nos humanos?
10. Investiga a duración do embarazo nos chimpancés, os elefantes, os ratos e as baleas.
11. Por que é tan importante a nenez para a raza humana? Razona a túa resposta nunha redacción.
12. Lembramos:
Localiza na lectura e responde:
Que son os gametos?
Cales son os seus nomes?
Que significa "ter reprodución sexual"?
Fin da sesión 6
Dende a sesión 7 ao final, inclúese na programación do curso que vén. É un tema delicado e non é posible facelo á distancia.
Pasamos á Unidade 6.
Sesión 7
Sesión 7
A puberdade
Chámase así a unha das etapas da nosa vida. Nela, o noso corpo cambia moito, porque durante a puberdade comeza a maduración dos órganos sexuais. O seu comezo varía dunhas persoas a outras porque depende do proceso de crecemento, da alimentación, da masa corporal e dos factores xenéticos de cada persoa. Aínda así, en xeral, podemos dicir que comeza sobre os dez anos nas nenas e sobre os once nos nenos.
Caracteres sexuais secundarios
Caracteres sexuais secundarios
Na puberdade comezan a manifestarse os caracteres sexuais secundarios, que diferencian moito o aspecto das persoas de distinto sexo.
Caracteres sexuais secundarios.
Varón Muller
Maior estatura.
Voz grave.
Noz de Adán.
Lanuxe facial (barba e bigote).
Lanuxe corporal.
Seos máis desenvolvidos.
Máis anchas nas cadeiras que os homes pola forma da súa pelve, preparada para o parto.
Voz máis aguda.
Abundancia de pelo no coiro cabelludo.
Inicio da menstruación.
Vocabulario: Lanuxe = vello, pelo. Facial = da cara.
Sobre as igualdades e diferencias entre os sexos, é importante observar que...
1º En case todos os aspectos da vida, homes e mulleres, nenos e nenas, somos iguais.
Sabemos que, rapazas e rapaces, temos os mesmos dereitos, a mesma intelixencia, as mesmas aptitudes, etc.
As nenas poden xogar ao futbol, os rapaces tamén; elas con bonecas, eles tamén poden; a pillar; ao brilé… A única diferencia está relacionada exclusivamente coa función de reprodución.
2º Case todas as diferencias que atopamos entre os sexos son culturais, non naturais. Vestímonos diferente e gústannos diferentes cousas porque recibimos diferente información durante o noso proceso de aprendizaxe. Todo depende do que aprendamos.
1- Comenta cos teus pais estas cousas para que che aclaren as dúbidas ou preguntas que podas ter.
Fin de la sesión 7
A mocidade
Nesta etapa acadamos a madurez física e emocional. Empezamos a relacionarmos con outras persoas e vamos adquirindo experiencia que nos fará máis doada a formación de vínculos cos outros/as. Debemos procurar, por enriba de todo, que as nosas relacións sexan respectuosas e igualitarias.
A adultez
É o periodo que vai desde a mocidade ata a madureza que se caracteriza por ser longo pero sen grandes cambios físicos. Os adultos asumen as súas responsabilidades, entre as que pode estar a de formar unha nova familia e coidala. A madureza
Durante a madureza o noso corpo comeza a perder masa muscular. O noso aspecto físico vai mudando: o pelo vólvese gris, aparecen engurras... Vamos tendo experiencia da vida o que fai que sexamos máis sabios e sabias.
A vellez
Nesta fase os cambios físicos aumentan. A nosa pel perde o seu ton e aparecen manchas, o pelo cae, facémonos máis baixos pola dexeneración dos ósos e dos discos que hai entre as vértebras... Se conservamos ben a nosa cabeza, nesta idade temos o máximo de sabidoría que pode beneficiar a toda a sociedade. Nas tribus indíxenas americanas e nas sociedades tribais africanas, o conselló de anciáns era o encargado de tomar as decisións máis importantes para a colectividade.
11. Investiga e contesta:
Cal é a causa da diferencia nos ósos da pelve dos homes e as mulleres?
Que é a "noz de Adán”?
12. Característiscas da mocidade.
13. Característica da madureza e da vellez.
Sen embargo, na nosa sociedade discrimínase moitas veces aos maiores e non se ten en conta a súa experiencia. Desperdíciase así unha gran cantidade de información sobre logros e erros do pasado. Hai un refrán que di: "Se nos se escoita aos vellos, a sociedade está condeada a repetir os erros da historia".
O aparato reprodutor masculino
O ser humano reprodúcese sexualmente e para que naza un novo individuo é necesaria a unión de dous gametos*: o espermatozoide e mais o óvulo.
Os aparatos encargados de producir estes gametos son os aparatos reprodutores masculino e feminino. O aparato reprodutor feminino, ademais, acubilla ao novo individuo en desenvolvemento desde a fecundación ata o momento do nacemento.
Ambos aparatos están formados por órganos internos e externos. Ambos os dous posúen *gónadas (testículos ou ovarios) e unha serie de vías reprodutoras.
*Gónadas son os órganos reprodutores masculino e feminino.
O espermatozoide
O espermatozoide é o gameto* masculino. É unha célula que pode desprazarse grazas ao movemento da súa cola ou flaxelo (flaxelo significa látigo en latín: verdade que parece un látigo?).
*Gameto: célula reprodutora. Ten a mitade da información xenética que as outras células do corpo (técnicamente sería a metade dunha célula). Ao xuntarse un gameto masculino con outro feminino, completan unha célula normal.
Órganos internos
Órganos internos
Os testículos
Os testículos
Son as gónadas que producen os gametos masculinos, é dicir, os espermatozoides. Ademais crean hormonas sexuais masculinas.
Os testículos sitúanse fóra da cavidade abdominal, protexidos por unha bolsa de pel denominada escroto.Desde a puberdade ata a vellez cada día os testículos producen centos de millóns de espermatozoides.
As vías reprodutoras
As vías reprodutoras
Dos testículos parten os condutos deferentes que desembocan na uretra. Por estas vías condúcense os espermatozoides cara o exterior.
Lembra que a uretra tamén pertence ao aparato urinario polo que ten funcións relacionadas coa reprodución e coa excreción.
Glándulas anexas
Glándulas anexas
Asociadas ás vías reprodutoras, sitúanse unhas glándulas que liberan cara a elas substancias que contribúen á formación do seme.
O seme é un líquido branco que contén espermatozoides. Pero este líquido produce moito máis que gametos, está cargado de nutrientes e substancias que protexerán os espermatozoides na súa viaxe cara o óvulo.
As glándulas anexas máis destacadas son:
Próstata: produce un líquido que protexerá os espermatozoides.
Vesícula seminal: produce un líquido que servirá de alimento aos espermatozoides.
Órganos externos
Órganos externos
O pene é o órgano copulador masculino. Durante o coito introdúcese na vaxina para expulsar o seme dentro dela, cerca do útero. O proceso de expulsión do seme denomínase exaculación.
O escroto é un dobramento de pel que recobre os testículos.
14: Que son as gónadas?
15.: Partes externas do aparato reproductor masculino.
16. Fai un esquema coas informacións sobre o aparato reproductor masculino.
O aparato reprodutor feminino
O aparato reprodutor feminino está formado polos ovarios e as vías reprodutoras. Encárgase de producir os gametos femininos, é dicir, os óvulos. Nel tamén se produce a fecundación e o desenvolvemento do novo individuo nun proceso denominado embarazo que remata co parto.
O óvulo
O óvulo
O óvulo é o gameto feminino. É unha célula esférica que ten un tamaño moito maior que o do espermatozoide.
Os bebés de sexo feminino nacen xa con óvulos inmaduros que están nos ovarios protexidos por un grupo de células. Una mujer tiene al nacer 750.000 óvulos. Por supuesto, el número de óvulos va a ir modificándose de acuerdo con la edad y las condiciones de la mujer. En la pubertad serán alrededor de 300.000 y de estos tan sólo 300 a 400 van a ser ovulados durante su vida reproductiva.
A partir da puberdade e ata a menopausa un destes óvulos madurará e será liberado cada 28 días.
Imaxina que unha muller tivo a súa primeira menstruación aos 13 anos e a derradeira aos 55. Cantos óvulos maduros aproximadamente cres que produciu?
Órganos internos
Os ovarios
Os ovarios
Son as gónadas que producen os gametos femininos, é dicir, os óvulos. Ademais, producen hormonas sexuais femininas.
Os ovarios sitúanse no interior do abdome. Teñen forma de améndoa e son das seguintes dimensións: 1 cm × 2cm × 3 cm.
Cando nace unha nena xa ten formados no interior dos seus ovarios óvulos inmaduros. Estes óvulos van madurando pouco a pouco desde que se acada a madureza sexual.
O ciclo ovárico é un proceso que acontece cada mes nos ovarios e culmina coa maduración dun óvulo. Ese óvulo maduro expúlsase do ovario cara á trompa de Falopio nun proceso denominado ovulación.
As vías reprodutoras
Son condutos polos que se desprazan os gametos. Tamén interveñen na fecundación, no embarazo e no parto.
Trompas de Falopio
Son dous pequenos tubos cunha abertura en forma de funil no extremo máis próximo aos ovarios. Recollen os óvulos producidos nos ovarios e condúcenos cara ao útero.
Útero
É un órgano en forma de pera aplanada. É o encargado de acubillar o desenvolvemento do novo individuo, de se producir unha fecundación.
Do mesmo xeito que nos ovarios, no útero tamén teñen lugar cambios cíclicos. Estes cambios denomínase ciclo menstrual, que dura entre 28 e 32 días. Durante este ciclo o útero engrósase e prepárase para un posible embarazo. Comeza no primeiro día da menstruación ou regra. Cando se produza a ovulación, aproximadamente no día 14 do ciclo menstrual, o útero estará en condicións óptimas para aloxar un óvulo fecundado.
Se non se produce fecundación, a capa que recobre as paredes internas do útero despréndese en forma de sangue menstrual e comeza un novo ciclo.
Vaxina
É un conduto elástico que acolle ao pene durante o coito e que serve de vía de expulsión do feto no parto.
Órganos externos
Órganos externos
A vulva é o órgano xenital externo da muller. Presenta uns dobramentos de pel chamados labios.
17. O aparato reprodutor feminino está formado por... Encárgase de...
18. Escribe algunha particulariedade do gameto feminino.
19. Para que serven os ovarios?
20. Que é e para que serve o útero.
21. Investiga cal é o outro nome que se lle da ao útero.
22 Que é a regra?
23. Fai un esque,ma con aparato reprodutor feminino.
O inicio dunha nova vida: fecundación, embarazo e parto
O inicio dunha nova vida: fecundación, embarazo e parto
A fecundación
A fecundación
A unión dun óvulo e un espermatozoide chámase fecundación. É o inicio dunha nova vida. Durante o coito o home deposita o seme na vaxina da muller mediante a exaculación.
Os espermatozoides comezan a ascender polo útero e as trompas de Falopio.
De se producir unha ovulación, os gametos encontraranse neste punto ao final das trompas de Falopio e pode orixinarse a fecundación, é dicir, a unión de gametos: dun espermatozoide e un óvulo.
O embarazo, inicio e desenvolvemento
O embarazo, inicio e desenvolvemento
Da unión de gametos nace unha nova célula chamada cigoto. Máis tarde, este cigoto dará lugar a un embrión, e este a un feto.O cigoto continúa baixando polas trompas de Falopio cara ao útero, ao tempo que se vai dividindo.
Ao chegar ao útero implántase nas súas paredes.
Nas primeiras etapas do embarazo, ao tempo que o embrión se vai desenvolvendo, fórmanse unha serie de estruturas que nutren e protexen o embrión:
A placenta é un órgano que se forma no lugar da implantación. Nutre ao embrión proporcionándolle nutrientes obtidos do sangue da nai e eliminando substancias de refugallo cara ao torrente sanguíneo materno. A placenta comunícase co embrión a través do cordón umbilical.
A bolsa amniótica. É unha bolsa chea dun líquido que protexe ao embrión.
Nas primeiras fases do embarazo fórmanse os órganos, mentres que nas últimas predomina o crecemento.
O parto
O parto
A partir do oitavo mes de embarazo, o feto colócase coa cabeza cara a abaixo e prepárase para o momento do parto, é dicir, para a súa saída ao exterior.O parto prodúcese en tres fases:
Dilatación: a base do útero ensánchase para permitir o paso do feto.
Expulsión do feto: o feto avanza cara ao exterior grazas ás contraccións do útero e aos empurróns da nai.
Expulsión da placenta: despois da expulsión do bebé o útero segue a contraerse e tamén saen ao exterior a placenta e o cordón umbilical.
24. A que chamamos "fecundación? Como se produce?25. Que é o cigoto? Cal é o seu percorrido polo corpo dunha muller?
26 Que é a placenta? E a bolsa amniótica?
27 Esta frase é verdadeira ou falsa? Explica por que?
" O feto engordaba e se desenvolvía moi ben pois comía moito no ventre da súa nai, aínda que non respiraba moi ben porque había moi pouco sitio".
28 Como se produce un parto? Explica as fases.
Vida saudable: prevención de enfermidades do aparato reprodutor masculino e feminino
Vida saudable: prevención de enfermidades do aparato reprodutor masculino e feminino
Como todos os órganos do corpo, os órganos sexuais poden sufrir enfermidades. Estas teñen diversas causas. As máis abundantes e que mellor se poden prevenir son as enfermidades de transmisión sexual, un grupo de enfermidades que se adquiren por ter relacións sexuais cunha persoa infectada. Estas enfermidades están causadas por bacterias, parasitos ou virus. Algunhas destas enfermidades son a gonorrea, sífile ou SIDA.
Page updated
Google Sites
Report abuse