Wymiary czasu

Czym jest czas? Czy tylko skalarną wielkością fizyczną określającą następstwo zdarzeń? A może raczej niepojęciowalnym trwaniem, którego doświadczenie możemy jedynie próbować opisać, nie licząc na sformułowanie pełnej definicji? Inne znaczenie ma czas w Piśmie Świętym, inne w poezji. Czas dla historyka nabiera znowuż całkiem nowych właściwości, wydawać by się mogło, że bliższych fizyce niż sztuce. Czy te intuicje są trafne? Gdy przechodzimy na grunt psychologii, prawa czy lingwistyki, pojawiają się całkiem nowe kwestie.

Ostatecznie zarysowuje się problem: czy przyrodnicy i humaniści mówią o tym samym czasie, badając go różnymi metodami? Czy może raczej o czasie mogą mówić tylko naukowcy, podczas gdy literaci i filozofowie używają tego pojęcia tylko w znaczeniu metaforycznym?

Tegoroczna konferencja stanowi kontynuację zeszłorocznych spotkań („Człowiek we Wszechświecie”), z którymi łączy ją nie tylko obecność ks. prof. Michała Hellera, lecz także główna oś, zawierająca się w pytaniu: czy porozumienie na linii nauk przyrodnicze - nauki humanistyczne jest możliwe? I czy w ogóle warto się o nie starać?

Zofia Sajdek