Wiersz Fantazja ludów został napisany klasyczną sekstyną ababcc, ułożoną jedenastozgłoskowcem.
Fantazja ludów nieraz daje życie
I stwarza mężów, którzy nie istnieli;
W dziejach ich kształty rzeźbi jak w granicie
I taką mocą duchową obdzieli,
Że choć ich postać i czyny — legendą,
Pełniej i trwalej od innych żyć będą.
Daremnie potem dziejów badacz ścisły
Chce legendową przywrócić im rolę,
Widząc w nich tylko fantazji pomysły,
Słoneczne mity, lub wierzeń symbole;
Próżno te cienie chce pozbawić ciała,
W które je wieków tradycja ubrała.