Astry

Wiersz Astry Asnyka został napisany wierszem sylabotonicznym, trocheicznym czterostopowym i dwustopowym, przy wykorzystaniu strofy czterowersowej z rymowaniem niezupełnym xaxa. Utwór składa się z siedmiu strof.

Znowu więdną wszystkie zioła;

Tylko srebrne astry kwitną,

Zapatrzone w chłodnych niebios

Toń błękitną.

Jakże smutna teraz jesień,

Ach, smutniejsza niż przed laty,

Choć tak samo żółkną liście,

Więdną kwiaty,

I tak samo noc miesięczna

Sieje jasność, smutek, ciszę,

I tak samo drzew wierzchołki

Wiatr kołysze;

Ale teraz braknie sercu

Tych upojeń i uniesień,

Co swym czarem ożywiały

Smutną jesień.

Dawniej miała noc jesienna

Dźwięk rozkoszy w swoim hymnie,

Bo anielska czysta postać

Stała przy mnie...

Przypominam jeszcze teraz

Bladej twarzy alabastry,

Krucze włosy — a we włosach

Srebrne astry...

Widzę jeszcze ciemne oczy...

I pieszczotę w ich spojrzeniu;

Widzę wszystko w księżycowem

Oświetleniu...